List Pawła świętego do Efezów.
Kapituła 1.
1 Paweł Apostoł Jezusa Krystusa, przez wolą Bożą świętym, którzy są w Efezie, i wiernym w Krystusie Jezusie.
2. Łaska i pokój niech wam będzie od Boga Ojca naszego i od Pana Jezu Krysta.
3.Niech będzie pochwalon Bóg i Ociec Pana naszego Jezu Krysta, który nas błogosławił wszelakim blogosławieństwem duchownym w niebie, przez Krystusa.
4. Jako nas wybrał w nim przed tym niż był założon świat, obyśmy byli świętymi i nienaganionymi przed nim, przez miłość.
5. Który przeznaczył nas, aby nas sposobił za syny przez Jezusa Krystusa w sobie, wedle dobrowolnego upodobania wolej swojej.
6. Ku czci chwalebnej łaski swojej, którą nas wdzięcznymi uczynił w onym najmilszym.
7. W którym mamy odkupienie przez krew jego i odpuszczenie grzechów, z obfitej łaski jego.
8. Którą obfitował w nas wszelaką mądrością i rostropnością.
9. Objawiwszy nam tajemnicę wolej swojej, według dobrowolnej życzliwości swojej, którą był postanowił w sobie.
10. Aby w wypełnieniu czasu zupełnego, zebrał w jedno wszytki rzeczy w Krystusie, tak ty, które są w niebie, jako i ty, które na ziemi, w tymże.
11. W którym też dostaliśmy działu, będąc przeznaczeni wedle postanowienia jego, który wszytki rzeczy sprawuje wedle rady wolej swojej.
12. Abyśmy byli ku czci chwały jego, którzyśmy pirwszy nadzieję mieli w Krystusie.
13. W którym ufaliście i wy, usłyszawszy słowo prawdy, to jest, Ewanjeliję zbawienia waszego, w którą też uwierzywszy, jesteście zapieczętowani Duchem onym świętym obietnicę.
14. Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego, aż ku wolności będziem przywiedzieni ku czci chwały jego.
15. Dlatego i ja usłyszawszy onę wiarę która w was jest w Panie Jezusie i miłość ku wszytkim świętym.
16. Nie przestawam dziękować za was, przypominając was w modlitwach moich.
17.Aby Bóg Pana naszego Jezu Krysta, Ociec on chwalebny, dał wam Ducha mądrości i objawienia, przez poznanie jego.
18. Oświeciwszy oczy umysłu waszego, abyście wiedzieli, któraby była nadzieja ona wezwania jego i które bogactwa chwały dziedzictwa jego w świętych.
19. I która jest zacna ona wielkość mocy jego przeciwko nam, którzy wierzymy według skutecznej mocy i siły jego,
20. Którą okazał w Krystusie gdy go wzbudził zmartwych i posadził go na prawicy swojej w niebie.
21. Daleko nad wszelakie państwo i zwierzchność i moc i panowanie i nad wszelkie imię, które mianowane bywa, nie tylko na tym świecie, ale też na przyszłym.
22. I wszytki rzeczy podał pod nogi jego i postanowił go głową nad wszytki rzeczy kościołowi.
23. Który jest ciałem jego i wypełnieniem tego, który wszytki rzeczy we wszytkich napełnia.
Kapituła 2.
1. A was społu ożywił, gdyżeście byli umarli w upadkach i w grzechach,
2. W którycheście niekiedy chodzili według biegu świata tego, według książęcia, który ma zwierzchność na powietrzu i ducha, który teraz moc swoję okazuje w ludziach nieposłusznych.
3. Między którymi też i my wszyscy obieralichmy się niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc ty rzeczy, które się podobały ciału i myślam i bylichmy z przyrodzenia synowie gniewu jako i drudzy.
4. Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował,
5. Też gdychmy przez upadki umarłymi byli, pospołu ożywił nas przez Krystusa, którego łaską jesteście zbawieni.
6. I wzbudził pospołu i wespole posadził w niebie w Krystusie Jezusie.
7. Aby okazał w przyszłych czasiech wielkie bogactwa łaski swojej, przez dobrotliwość przeciwko nam w Krystusie Jezusie.
8. Abowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę i to nie z was, dar to Boży jest.
9. Nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.
10. Abowiem jestechmy sprawą jego stworzeni w Krystusie Jezusie ku uczynkam dobrym, które przed tym Bóg nagotował, abychmy w nich chodzili.
11. A przetoż pamiętajcie, że wy niekiedy będąc pogany w ciele, którzyście byli zwani nieobrzezaniem od onego, które jest zwano obrzezaniem w ciele i które rękoma bywa sprawowane.
12. Iżeście byli na on czas bez Krystusa, oddaleni od rzeczy pospolitej izraelskiej i obcemi od umów, w których się zamykały obietnice, nadzieje nie mając i przez Boga będąc na świecie.
13. Ale teraz w Krystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, zstaliście się blisko przez krew Krystusowę.
14. Abowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednym uczynił i zepsował przegrodzenie śrzedniej ściany.
15. Zgładziwszy przez ciało swoje nieprzyjaźni, to jest, zakon przykazania, który się zamyka w ceremoniach, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój.
16. Aby też pojednał z Bogiem oboje w jednym ciele przez krzyż, zburzywszy nieprzyjaźń przezeń.
17. A przyszedszy opowiedział pokój wam, którzyście daleko i którzy blisko byli.
18. Abowiem przezeń mamy przystęp oboj w jednym duchu do Ojca.
19. Przeto tedy już nie jesteście gośćmi i komorniki, ale mieszczany pospołu z świętymi i domowniki Bożymi.
20. Zbudowani na fundamencie Apostołów i proroków i owszem na samym Jezusie Krystusie, który jest kamieniem węgłowym.
21. Na którym wszytko budowanie słusznie spojone roście w kościół święty Panu.
22. Na którym też i wy pospołu jesteście zbudowani, abyście byli mieszkaniem Bożym w duchu.
Kapituła 3.
1. Dlatego ja Paweł jestem więźniem Krystusa Jezusa za was pogany.
2. Jeśliście słyszeli szafowanie łaski Bożej, która mnie jest dana do was.
3. Iż Bóg przez objawienie oznajmił mi tajemnice (jakom wam przedtym pisał na krótce.
4. Ztąd czytając, możecie obaczyć wy rozumienie moje, w tajemnicy Krystusowej),
5. Która inszych wieków nie była znaczna synom ludzkim, jako teraz oznajmiona jest świętym Apostołom jego i prorokom przez Ducha.
6. To jest, iż pogani są społu dziedzicami i jednego ciała i społecznymi uczestniki obietnice jego w Krystusie, przez Ewanjeliję,
7. Którejem się zstał sługą z daru łaski Bożej, który dan jest mnie, wedle skutecznej mocy jego.
8. Mnie namniejszemu ze wszytkich świętych dana jest łaska ta, abym między pogany przepowiedał niedościgłe bogactwa Krystusowe.
9. A iżbym objaśnił wszytkim, która jest społeczność tajemnice skrytej od wieków w Bogu, który wszytki rzeczy stworzył przez Jezusa Krystusa.
10. Aby była teraz przez kościół oznajmiona państwam i zwierzchnościam, które na niebie są, rozmaita mądrość Boża.
11. Wedle postanowienia wiecznego, które uczynił w Krystusie Jezusie Panie naszym.
12. W którym mamy wolność i przystęp z ufaniem przez wiarę jego.
13. A przetoż proszę abyście się nie zstawali leniwymi dla ucisków moich za was, która jest chwała wasza.
14. Dlatego skłaniam kolana moje ku Ojcu Pana naszego Jezu Krysta.
15. Od którego wszytek naród na niebie i na ziemi bywa nazwan.
16. Aby dał wam z obfitej łaski swojej, żebyście byli mocnie utwierdzeni przez Ducha jego, w wnętrznym człowiecze.
17. Aby mieszkał Krystus przez wiarę w sercach waszych, żebyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani,
18. Mogli doścignąć ze wszytkimi świętymi, która jest szyrokość i długość i głębokość i wysokość.
19. I poznać miłość Krystusowę, która przewyższa wszelakie wyrozumienie, a iżbyście byli napełnieni wszelakim napełnieniem Bożym.
20. A temu, który może daleko obficiej wszytko uczynić nadto o co prosimy abo myślimy, z mocy onej, która się w nas okazuje.
21. Niechaj będzie chwała w kościele przez Krystusa Jezusa, po wszytki czasy i na wieki wieków. Amen.
Kapituła 4.
1. Proszę tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali jako się godzi w powołaniu, którym jesteście wezwani.
2. Z wszelaką skromnością, cichością i z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości.
3. Starając się abyście zachowali jedność ducha przez zwioskę pokoju.
4. Jedno jest ciało i jeden duch, tak jako jesteście wezwani w jednę nadzieję powołania waszego.
5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden krzest.
6. Jeden Bóg i Ociec wszytkich, który jest nad wszytki rzeczy i po wszytkich rzeczach i we wszytkich was.
7. Ale każdemu z nas dana jest łaska wedle miary daru Krystusowego.
8. Dlatego mówi: Gdy wstąpił na górę, wiódł wiele więźniów w pojmanie i dał dary ludziam.
9. A to co wstąpił, cóż jest, jedno iż pirwej był zstąpił do naniższych stron ziemie?
10. Który zstąpił, tenżeć jest, który też wstąpił na wszytki niebiosa, aby napełnił wszytko.
11. I tenże dał niektóre Apostoły, a drugie proroki, drugie zasię Ewanjelisty, niektóre też pasterze i uczyciele.
12. Ku zjednoczeniu świętych do sprawy posługowania i ku budowaniu ciała Krystusowego.
13. Aż wszyscy przyjdziemy w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wzrostu Krystusowego.
14. Abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącemi się i nie byli miotani tam i sam leda wiatrem nauki, przez chytrość ludzi i przez omylność, która jest na zdradę postawiona.
15. Ale zachowywając prawdę z miłością, rośćmy weń we wszytkim, który jest głową, to jest Krystus.
16. Z którego wszytko ciało słusznie spojone i społu złączone, w każdym spojeniu związania mocy, którą wewnątrz sprawuje, według miary każdego członku bierze pomnożenie przystojne ciału, ku zbudowaniu samego siebie przez miłość.
17. To tedy powiedam i uprzejmie proszę przez Pana, abyście więcej nie postępowali, jako ini pogani postępują w próżności umysłu swego.
18. Mając myśl zaćmioną, a będąc oddaleni od żywota Bożego przez nieumiejętność, która w nich jest, z zatwardziałości serca ich.
19. Którzy bez żałości udali sami siebie na haniebną sromotę, aby się z chciwością wszelakiej nieczystości dopuszczali.
20. Aleście wy nie tak się Krystusa nauczyli.
21. Jeśliście go słuchali i przezeń jesteście nauczeni, jako jest prawda w Jezusie.
22. To jest, abyście złożyli z siebie co się dotycze pirwszego postępowania starego onego człowieka, który zdradliwemi pożądliwościami bywa zepsowan.
23. A iżbyście się odnowili duchem umysłu waszego.
24. I przyoblekli nowego człowieka, który wedle Boga stworzon jest ku sprawiedliwości i świętobliwości prawdziwej.
25. A przetoż odłożywszy kłamstwo, mówcie prawdę każdy bliźniemu swemu, abowiem jesteśmy członkami jedni drugich.
26. Gniewajcie się a nie grzeszcie, słońce niechaj nie zachodzi nad rozgniewaniem waszym.
27. A nie dawajcie miejsca diabłu.
28. Ten, który kradł, niechaj już nie kradnie, ale raczej niechaj robi, pracując rękoma coby było dobrego, aby mógł użyczać potrzebnemu.
29. Niechaj żadna mowa sprośna z ust waszych nie wychodzi, ale jeśli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby łaskę tym, którzy słuchają przyniosła.
30. A nie zasmucajcie Ducha onego świętego Bożego, przez którego jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.
31. Wszelaka przykrość i popędliwość i gniew i wołanie i złorzeczenie, niech będzie odjęte od was, z wszelaką złością.
32. Ale bądźcie dobrotliwymi jedni przeciwko drugim, miłosierni, odpuszczając sobie, jako i Bóg w Krystusie wam odpuścił.
Kapituła 5.
1. Bądźcież tedy naśladowniki Boga, jako synowie mili.
2. A chodźcie w miłości, jako i Krystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas na ofiarę i na zabicie Bogu, ku wonności dobrej woniej.
3. Grzech nieczysty i wszelkie plugastwo abo łakomstwo, niechaj nie będzie między wami ani pomieniono, jako świętym przystoi.
4. Niewstydliwość i błazeńska mowa, żarty i rzeczy, które nie przystoją, ale raczej dziękowanie.
5. Bo to wiecie, iż wszelki niewstydliwy, abo nieczysty, abo łakomy, który jest bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w królestwie Krystusowym i Bożym.
6. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi słowy, abowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na ludzi nieposłuszne.
7. Nie bądźciesz tedy towarzyszmi ich.
8. Abowiemeście byli niekiedy ciemnościami, a teraz światłością w Panie. Chodźciesz tedy jako synowie światłości.
9. Bo owoc ducha należy w wszelkiej dobroci i w sprawiedliwości, i w prawdzie.
10. Doświadczając co jest wdzięcznego Panu.
11. Ani miejcie społeczności z uczynki niepożytecznemi ciemności, ale je owszem jawnemi czyńcie.
12. Abowiem ty rzeczy, które się tajemnie od tych dzieją, sromota i powiedać.
13. Ale wszytki rzeczy, gdy są okazane od światłości, bywają objawione, gdyż światłość jest to co wszytki rzeczy objawia.
14. Dlatego mówi: Ocuć się, który śpisz i powstań zmartwych, a oświeci cię Krystus.
15. Patrzciesz tedy jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako głupi, ale jako mądrzy.
16. Czas odkupując przeto, iż dni złe są.
17. A przeto nie bądźcie głupi, ale rozumiejcie, która jest wola Boża.
18. A nie upijajcie się winem, w którym jest zbytek, ale bądźcie napełnieni ducha.
19. Mówiąc między sobą przez psalmy i pieśni i śpiewania duchowne, śpiewając i grając w sercu swoim Panu.
20. Dzięki czyniąc zawsze za wszytko Bogu i Ojcu, w imię Pana naszego Jezu Krysta.
21. Będąc poddanemi jedni drugim, z bojaźnią Bożą.
22. Żony, bądźcie poddane własnym mężom, jako Panu.
23. Abowiem mąż jest głową żony, tako i Krystus jest głową kościoła, a tenci jest, który zbawienie ciału dawa.
24. Jako tedy kościół poddany jest Krystusowi, tak też żony swoim mężom niech będą poddane we wszytkim.
25. Wy mężowie, miłujcie żony wasze, jako i Krystus umiłował kościół i samego siebie wydał zań.
26. Aby ji poświęcił, oczyściając omyciem wody przez słowo.
27. Aby ji sobie stawił chwalebnym, to jest kościołem, któryby nie miał zmazy, abo zmarsku, abo czego takowego, ale iżby był święty i krom przygany.
28. Także mężowie mają miłować żony swoje, jako swoje własne ciała. Kto miłuje żonę swoję, samego siebie miłuje.
29. Abowiem nigdy żaden swego własnego ciała nie miał w nienawiści, owszem je wychowywa i zagrzewa, jako też Pan kościół.
30. Bo jesteśmy członkami ciała jego, z ciała jego i z kości jego.
31. A przeto opuści człowiek ojca i matkę i przyłączy się ku żenie swojej i będą dwa w jednym ciele.
32. Tajemnica ta jestci wielka, a mówięć o Krystusie i kościele.
33. A tak i z was każdy z osobna niech miłuje żonę swoję jako siebie samego, a żona niechaj ma w uczciwości męża swojego.
Kapituła 6.
1. Dzieci, słuchajcie rodziców waszych w Panie, boć to jest rzecz sprawiedliwa.
2. Czci ojca twego i matkę (które jest pirwsze przykazanie z obietnicą).
3. Abyć się dobrze działo i abyś był długo żyw na ziemi.
4. A wy ojcowie, nie pobudzajcie ku gniewowi dzieci waszych, ale je wychowajcie w nauce i w karności Pańskiej.
5. Słudzy, słuchajcie tych, którzy są pany wedle ciała, z bojaźnią i ze drżeniem, z prostością serca waszego, jako Krystusa.
6. Nie na oko służąc jako ci, którzy się chcą podobać ludziam, ale jako słudzy Krystusowi, czyniąc z serca wolą Bożą.
7. Z życzliwością służąc Panu, a nie ludziam.
8. Wiedząc, iż każdy coby uczynił dobrego, to odniesie od Pana, choć sługa, choć wolny.
9. A wy panowie toż czyńcie przeciwko im, odpuszczając groźby wiedząc, iż też i samych was Pan jest na niebie, a brakowania osób u niego nie masz.
10. Na ostatek bracia moi, bądźcie umocnieni przez Pana i przez moc siły jego.
11. Przyobleczcież zupełną zbroję Bożą, abyście mogli stać przeciwko najazdom czartowskim.
12. Abowiem nie mamy boju przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko państwam, przeciwko zwierzchnościam, przeciwko panom świata, sprawcam ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościam, które są na wysokości.
13. A przeto weźmcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli sprzeciwić się czasu złego i sprawiwszy wszytki rzeczy, mocnie stanąć.
14. Bądźcie tedy trwałemi, opasawszy biodra wasze prawdą i wziąwszy na się przedni pleszek sprawiedliwości.
15. Obuwszy nogi w gotowanie Ewanjelijej pokoju.
16. Ktemu wziąwszy tarczą wiary, którąbyście mogli wszytki strzały ogniste onego złego pogasić.
17. Hełm też zbawienny weźmicie i miecz duchowy, to jest Słowo Boże.
18. Z dzięką, modlitwą i prośbą, modląc się na każdy czas przez Ducha i w tymże czując wszelaką twałością i prośbą za wszytki święte.
19. I za mię, aby mi była dana mowa, ku otworzeniu ust moich z bespieczeństwem, abym oznajmił tajemnice Ewanjelijej.
20. Za którą jestem posłem w łańcuchu, abym o niej bespiecznie mówił, tak jako mam mówić.
21. A iżbyście i wy wiedzieli o moich rzeczach i co czynię, wszytko wam oznajmi Tychikus miły brat i wierny sługa w Panie.
22. Któregom posłał do was na to, abyście wiedzieli o naszych rzeczach i aby pocieszył serca wasze.
23. Pokój niech będzie braciej i miłość z wiarą, od Boga Ojca i Pana Jezu Krysta.
24. Łaska niech będzie ze wszytkimi, którzy miłują Pana naszego Jezu Krysta, ku nieśmiertelności. Amen.