BÓG DOKONUJE WYBORU
GDZIEKOLWIEK ŻYJEMY na tym świecie, zdajemy sobie sprawę z niezliczonej ilości gwiazd i planet we wszechświecie. Szacuje się, że w naszej galaktyce znajduje się 100 miliardów gwiazd. Mówi się, że gwiazdozbiór Andromedy, dwa miliony lat świetlnych od Ziemi, zawiera dwa razy tyle gwiazd, ile jest w naszej galaktyce. Istnieje niezliczona ilość innych galaktyk. Liczba gwiazd i planet jest tak ogromna, że nie jesteśmy sobie w stanie tego po prostu wyobrazić.
Nasza planeta, Ziemia, jest bardzo mała w porównaniu z kolosalnym obszarem wszechświata i ogromem innych planet. Pomimo jej małości Bóg spowodował, że Ziemia pod każdym względem była odpowiednia, by udźwignąć ciężar życia w jego miliardach form. To Bóg wybrał Ziemię. Naukowcy nie znają żadnej innej planety zdolnej do podtrzymania życia, jakie wszyscy znamy.
Biblia mówi, że to Bóg podjął decyzję o stworzeniu pierwszej pary ludzi, Adama i Ewy. Relacja z tego wydarzenia jest odpowiednio udokumentowana w Księdze Rodzaju. W jakieś 1 650 lat po stworzeniu ludzie żyjący na Ziemi stali się tak źli, że Bóg zdecydował o zakończeniu przedwcześnie ich życia. Któż nie słyszał o Noem i potopie? Okazało się, że tylko osiem osób zasługiwało na uratowanie ze wszystkich ludzi żyjących w tamtym czasie. Był to wybór Boga. Tylko sam Bóg może zdecydować, co uczynić z tym, co stworzył. To On podejmuje decyzje i nie tylko je podejmuje, Bóg zawsze miał plan odnośnie Ziemi i jej populacji. Biblia nam to wyjaśnia.
KIM JEST NARÓD „WYBRANY”?
Kiedy mówimy o „wybranej” rasie czy narodzie, wielu ludzi automatycznie myśli o Żydach. Na początku drugiej wojny światowej żyło na świecie około 18,5 miliona Żydów. Obecnie, po holokauście, który ich zdziesiątkował, szacuje się, iż na sześć miliardów ludności świata przypada tylko jakieś 13 milionów Żydów. Jeśli brać pod uwagę wyłącznie ich liczbę, to jest ona nieznaczna, ale liczby nie są ważne. Tylko pomyśl o naszej Ziemi; taka mała i jedna z niezliczonej ilości gwiazd i planet.
Musimy postawić kilka pytań. Co było takiego niezwykłego w Żydach? Co uczynili, by zasłużyć na status „narodu wybranego”? Bóg mógł wybrać którąkolwiek inną nację żyjącą wówczas, gdy podejmował decyzję – ale nie wybrał! Czy uczynili coś szczególnego, by zasłużyć na miano „ludu wybranego”? Czy jest możliwe dla Boga, by zmienił zdanie i wybrał inny naród? Narzuca się tu pytanie – który inny naród wybrałby Bóg spośród wielu nacji świata?
NARÓD ŻYDOWSKI
Jeśli nie byłoby to opisane w Bożym Słowie, Biblii, wiedzielibyśmy niewiele o historii Żydów. Wszyscy wiemy, że mówi się tam o Żydach jako o „narodzie wybranym”. Jednakże bardzo niewiele ludzi wie, czy sami Żydzi rościli sobie do tego prawo, czy też prawdziwą jest opinia, że to rzeczywiście Bóg ich wybrał! [Wj 4.22; Pwt 4.30-40; 7.2-13; 14.2]
Niestety, jedno jest oczywiste. Nikt dzisiaj – oprócz tych, którzy studiują Stary i Nowy Testament – nie jest w stanie pojąć wybranie Żydów przez Boga. Dlaczego ich – dlaczego nie nas? Ogólnie mówiąc, słusznie czy nie, Żydzi nie są powszechnie lubiani. W rzeczywistości ogromna większość ludzi, jak by się wydawało, postrzega ich jako problem. Prawie w każdej gazecie można przeczytać, że naród izraelski zawsze wydaje się być w kłopocie. Wydaje się, jak gdyby Żydzi niczego nie potrafili zrobić właściwie. Taki wybór! Oto pięćdziesiąt lat po narodzinach ich państwa, zdają się mieć większe problemy, niż kiedykolwiek. Wciąż są w konflikcie z Palestyńczykami; wydaje się, że nie mogą go rozstrzygnąć zadowalająco dla siebie i całego świata.
To gdzie mamy się udać po pomoc w zrozumieniu wyboru Żydów przez Boga? Człowiek studiujący Biblię ma tylko jedno źródło pomocy.
BIBLIA
Dlaczego sięgać do Biblii? Przede wszystkim dlatego, że można na niej całkowicie polegać. Zajmuje się ona historią Żydów, narodem izraelskim i poddaje go odpowiednio sprawiedliwej krytyce. Warto zauważyć, że Biblia jest Słowem Boga; to On sam kontrolował, co zostało w niej napisane. To oznacza, iż wszystko, co zostało tu powiedziane o Żydach, jest zarówno prawdziwe, jak i sprawiedliwe. Poza tym, jest On ich Bogiem! Co więc mówi Bóg o tych ludziach? By się dowiedzieć, skąd się wywodzą, musimy powrócić do Księgi Rodzaju, pierwszej księgi w Biblii. Tutaj możemy poznać „źródło” Bożego wyboru w przyrzeczeniach danych przez Boga przodkowi Żydów, Abrahamowi. W opinii Boga Abraham był człowiekiem sprawiedliwym i całkowicie godnym zaufania. [Jk 2.23; Iz 41.8;Hbr 11.8-19]
Bóg rzekł do Abrahama:
Wyjdź …… do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi. Spójrz przed siebie………cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze. Twoje zaś potomstwo uczynię liczne jak ziarnka pyłu ziemi; jeśli kto może policzyć ziarnka pyłu ziemi, policzone też będzie twoje potomstwo.
Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz: tobie go oddaję…będę ci błogosławił i dam ci potomstwo…potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół.
[Rdz 12.1-3; 13.14-17; 22.18 zob. także Rdz.15.5-6; 17.1-8]
I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić; potem dodał: Tak liczne będzie twoje potomstwo. [Rdz 15.5]
Nie będziemy teraz badać szczegółowo tych obietnic, ale od razu można zauważyć, jak były one dalekosiężne. Co ważne, odnosiły się one do prywatnej własności rozległych obszarów ziemi i bardzo znacznej ilości ludzi. W tych obietnicach kryje się warunek, że aby wziąć w posiadanie przyrzeczoną ziemię, Abraham musi zostać najpierw wskrzeszony z grobu. Obietnice te zostały powtórzone jego synowi oraz wnukowi, Izaakowi i Jakubowi. [Rdz 26.3-5; 35.9-12] Bóg zmienił imię Jakuba na Izrael. [Rdz 32.28] Biblia mówi o „synach Izraela”, którzy później stali się znani jako „dwanaście pokoleń Izraela” [Rdz 49.28]
Historia Żydów jest całkiem dobrze znana. Zaczęła się od czasu wielkiego głodu, w rezultacie którego osiedli w końcu w Egipcie. Wskutek gwałtownie rosnącej ich populacji owi „Hebrajczycy” byli postrzegani przez Egipcjan jako zagrożenie, więc uczynili ich niewolnikami. Następnie biblijna historia rozwija się ukazując, jak Mojżesz wyprowadził dzieci Izraela (dwanaście pokoleń) z Egiptu. Plagi i Pascha, ucieczka przez Morze Trzcin i czterdziestoletnia wędrówka przez pustynię są powszechnie znane, przynajmniej dla ludzi studiujących Biblię. Izraelczycy żyli w Egipcie przez około 250 lat.
Słowa skierowane przez Boga do Mojżesza, gdy Izrael był jeszcze w Egipcie, potwierdziły przyrzeczenie dane Abrahamowi:
Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: Jam jest Jahwe…. Przeto powiedz synom izraelskim: Ja jestem Pan! Uwolnię was od jarzma egipskiego… i będę wam Bogiem, i przekonacie się, że Ja, Pan, Bóg wasz… Potem wprowadzę was do ziemi, którą z ręką podniesioną przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Dam ją wam na własność. Zaiste, Ja jestem Pan! [Wj 6.2-8]
Trzy miesiące po ucieczce z Egiptu spowodowanej narzekaniem Żydów na swój los, dzięki opiece Boga, dzieci Izraela znalazły się na pustyni w pobliżu góry Synaj. Biblia zamieszcza skierowane do nich słowa Boga:
Mojżesz wstąpił wtedy do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom:… Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi… ludem świętym. Mojżesz powrócił i zwołał starszych ludu… Wtedy cały lud jednogłośnie powiedział: Uczynimy wszystko, co Pan nakazał. Mojżesz przekazał Panu słowa ludu. [Wj 19.3-8] zwróć uwagę na tryb warunkowy „jeśli”…(to) „będziecie”]
Słowa „szczególną własnością” łatwiej zrozumieć jako „moja cenna własność” i pomaga to pojąć, jak Bóg postrzegał ten naród. Zwróć uwagę na wyrażenie „lud święty”, co oznacza naród „innej kategorii”. Różnili się oni od wszystkich innych narodów na ziemi (również tych, które powstaną w przyszłości). Był to naród, który otrzymał od Boga „dziesięć przykazań” (Wj 20.1-17), potomkowie w prostej linii Hebrajczyka Abrahama. Zasady nakreślone na górze Synaj miały pomagać dzieciom Izraela, jeśli tylko będą oni ich przestrzegali. Nie jest naszym celem w tej chwili zastanawiać się, czy Izrael ich przestrzegał, czy nie, ani też rozważać ich nastawienie do wielkiego Boga w niebiosach, który ciągle ratował Żydów z rąk ich wrogów. Sugerujemy, by przeczytać Kpł 26 oraz Pwt 28, prorocze słowa, które się spełniły, jak to wiemy z późniejszej historii Izraela.
Bóg złożył obietnicę Abrahamowi i innym. Bóg zawsze dotrzymuje Swego Słowa, złożonego zarówno jednemu człowiekowi, jak i narodom. Czy czytałeś kiedykolwiek proroctwa Ezechiela, szczególnie rozdziały 37 i 38? Zafascynuje Cię czytanie proroctw odnośnie Żydów, które już się wypełniły i które mają się dopiero spełnić. Jedno spełnione proroctwo mówi o odrodzeniu się Izraela jako państwa, prawie 2 5000 lat po tym, jak Ezechiel zapisał przekazane mu przez Boga słowa. Czy czytałeś proroctwa Jeremiasza? Zobacz rozdziały 30-33, które zawierają następujące słowa Boga Izraela:
Ty się jednak nie bój, sługo mój Jakubie – wyrocznia Pana – i nie lękaj się, Izraelu, bo Ja cię wybawię z dalekiej ziemi, twoje potomstwo z kraju jego wygnania. Powróci Jakub i będzie zażywał nie zmąconego niczym pokoju, a nikt go nie będzie trwożył. Ja bowiem jestem z tobą – wyrocznia Pana – by cię wybawić. Zgotuję zagładę wszystkim narodom, między którymi cię rozproszyłem, ciebie zaś nie wyniszczę. Ukarzę cię jednak sprawiedliwie i nie ujdziesz zupełnie bezkarnie. [Jr 30.10-11]
Naród żydowski jest ważny dla Boga, ważniejszy od innych nacji na świecie.
STAŁE ZAINTERESOWANIE BOGA
Mamy tu kilka interesujących kwestii. Sugerowaliśmy wcześniej przeczytanie z Księgi Kapłańskiej rozdziału 26, z Księgi Powtórzonego Prawa rozdziału 28 oraz z Księgi Ezechiela rozdziałów 37 i 38. Łatwo dostrzec ich związek z rozdziałami 30-33 Księgi Jeremiasza i z faktem, że to Bóg spowodował zarówno rozproszenie, jak i powtórne zgromadzenie Izraela. Bóg czuwa nad swym ludem, dziećmi Izraela. Bóg nie pozwala na zniknięcie tego narodu. Bóg gwarantuje ich ocalenie; Bóg ma odnośnie nich plan i cel, skupiający się w jego synu Jezusie, który sam był Żydem przez swą matkę Marię.
Jeremiasz prorokował wspaniałe rzeczy, zwłaszcza o większym synu Dawida (Jezusie, nie Salomonie) i o założeniu Królestwa Bożego na ziemi:
Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź… W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe…. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie… [Jr 33.14-16]
Jeśli przeczytasz resztę tego rozdziału, zrozumiesz, jak bardzo Bóg dba o spełnienie obietnic danych temu narodowi. Możemy te słowa połączyć z wcześniejszymi cytatami, gdzie Bóg mówi, że nawet gdyby miał zgładzić wszystkie narody, wśród których Żydzi byli rozproszeni, nie zniszczy narodu i ludu izraelskiego [Jr 30.11]
Czy znasz jakikolwiek kraj na świecie, gdzie nie było Żydów? Zastanów się, jak szczególny ten naród, Żydzi, musi być dla Boga. Z pewnością są oni Jego wybranym ludem. Są Mu drodzy i nie ma dla Boga znaczenia, jak inne narody zapatrują się na ten wybór. Bóg wie najlepiej.
Czy Bóg troszczy się o ludzi, którzy nie są Żydami? To temat do studiowania sam w sobie, ale miej w pamięci te słowa otuchy zawarte w Biblii:
Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy – bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka – ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. [2 P 3.9]
Widzimy ze słów św. Piotra, że Biblia zawiera słowa nadziei dla wszystkich ludzi, którzy pragną zbawienia. Ostatni artykuł pokazuje, jak możemy mieć udział w obietnicach danych przez Boga Abrahamowi tak dawno temu.
Cyril Nokes
Artykuł pochodzi ze strony https://adelfos.nazwa.pl/wordpress/
