Niemal z pewnością spisana najwcześniej ze wszystkich Ewangelii. Jest to Ewangelia krótka, w której akcja posuwa się szybko. Mogła ona zostać napisana, by pomóc chrześcijanom w przekonywaniu innych do prawdy o Jezusie.
Treść
Część 1: Wydarzenia z czasów nauczania Jezusa 1-8,26
- Przygotowanie 1,1-13
- Jezus zaczyna nauczać i uzdrawiać w Galilei 1,14-3,6
- Dalsze nauczanie w Galilei 3,7-6,13
- Jezus wychodzi z Galilei 6,14-8,26
Część 2: Jerozolima i ostatnie dni 8,27-16,8
- Przygotowanie do męki i śmierci 8,27-10,52
- Jezus naucza w Jerozolimie 11-13
- Namaszczenie Jezusa, Ostatnia Wieczerza 14,1-31
- Pojmanie Jezusa i sąd 14,32-15,15
- Jezus zostaje ukrzyżowany 15,16-41
- Pogrzeb i zmartwychwstanie Jezusa 15,42-16,8
- Zakończenie 16,9-19 (tekstu tego brak w niektórych rękopisach, został najprawdopodobniej dodany, żeby zakończenie Ewangelii nie było tak gwałtowne).
Autor i czas spisania
Wczesna tradycja wiąże tę Ewangelię z Janem Markiem, uczniem wymienionym w Dziejach. Działał on od wczesnych dni Kościoła w Jerozolimie. Tradycja, a także treść zawartej w Ewangelii historii sugeruje, że głównym źródłem informacji Marka był Piotr i że Ewangelia ta została spisana w Rzymie. Z tej Ewangelii, spisanej prawdopodobnie pomiędzy rokiem 60 a 70 po Chr., korzystali Mateusz i Łukasz.
Główne wydarzenia
- Jan Chrzciciel przygotowuje drogę 1
- Chrzest i kuszenie Jezusa 1
- Powołanie Dwunastu 3
- Nakarmienie pięciu tysięcy 6
- Przemienienie 9
- Triumfalny wjazd Jezusa 11
- Ostatnia Wieczerza 14
- Pojmanie Jezusa, sąd i śmierć 14-15
- Zmartwychwstanie 16
Sławne fragmenty
- Dobra Nowina 1,14-15 „Staniecie się rybakami ludzi” 1,16-20
- Przebaczenie grzechów, uzdrowienie paralityka 2,1-12
- Powołanie Dwunastu 3,13-19
- „Kto jest największy?” 9,33-37
- „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie …” 10,13-16
- Bogaty młodzieniec 10,17-31
- „Okup za wielu” 10,42-45
- Wypędzenie przekupniów 11,15-17
- Największe przykazanie 12,28-34
Główne tematy
Gdy Ewangelia według św. Mateusza skupia się na Jezusie jako nauczycielu, Marek pokazuje Go jako człowieka czynu. Ewangelia ta składa się głównie z krótkich epizodów, z których większość opowiada, co Jezus zrobił. Zwrot „zaraz też” występuje tu wiele razy. Pokazane jest, jak apostołowie z trudem rozumieją, kim jest Jezus (może to być świadectwem wpływu Piotra na Marka). Jezusowi zależy na utrzymaniu swej roli Mesjasza w tajemnicy przed ludźmi, którzy nie zrozumieliby tego, co ma na myśli. Często nazywa się „Synem Człowieczym” (wizja Daniela). Ewangelia szybko przechodzi od Piotrowego wyznania wiary (rozdz. 8) do śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Kluczowym fragmentem są słowa, „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać życie swoje na okup za wielu” (10,45).
