KsięgiKsięgi prorockie

Księga Abdiasza

Najkrótsza księga Starego Testamentu, proroctwo przeciwko Edomitom. Naród ten, zamieszkujący tereny na południowy wschód od Judy, niedaleko miejsca, gdzie później zbudowano miasto Petra, skorzystał z niepowodzeń Jerozolimy i splądrował ją w czasie, gdy uległa Babilonowi (586 r. przed Chr.).


KSIĘGA JONASZA

Historia najbardziej opornego wysłannika Boga, Donasza, który musiał się nauczyć, że miłosierdzie Boże nie ogranicza się wyłącznie do Izraela.

Historia

Prorok o imieniu Jonasz zostaje wezwany przez Boga do przepowiadania proroctw w Niniwie, stolicy wroga – Asyrii. Próbuje uniknąć wezwania, lecz Bóg zapobiega jego ucieczce (historia o wielkiej rybie). Pod wpływem proroctw Donasza mieszkańcy Niniwy nawracają się i zostają ocaleni. To złości proroka, który siada w cieniu rośliny i rozmyśla. Gdy roślina usycha i Jonaszowi robi się jej żal, Bóg wyjaśnia mu, że byłoby lepiej, gdyby swe współczucie skierował ku mieszkańcom Niniwy.

Czas spisania

Trudny do określenia. Jest to prawdopodobnie bardziej historia o Jonaszu niż historia spisana przez Donasza. Tym samym data podana w 2 Krl 14,25, która wymienia imię Donasza, nie musi być zobowiązująca. Księga ta równie dobrze mogła zostać spisana w czasach po upadku Asyryjczyków, odwołując się do wcześniejszych wydarzeń jako lekcji poglądowej.

Przesłanie

Jonasz nie zgadzał się z ideą, że miłosierdzie Boże sięgać może poza Izrael, zwłaszcza do kraju będącego nieprzyjacielem Izraela. Głównym punktem tej godnej uwagi krótkiej historii jest prawda, że zbawienie ostatecznie ma objąć cały świat. Wybór Izraela nie jest po prostu wyborem dla dobra tego narodu, lecz po to, by był on "światłem dla narodów".