Wizje i proroctwa proroka Ezechiela na wygnaniu w Babilonie, kilka lat po roku 597 przed Chr.
Treść
Prolog: Wizja Boga i powolanie Ezechiela na proroka 1-3
Część 1 : Proroctwa dotyczące Jerozolimy 4-24
- Przypowieść o upadku Jerozolimy 4-5
- Koniec nadszedł 6-7
- Wina Jerozolimy 8-11
- Przypowieści, alegorie i proroctwa 12-17
- Odpowiedzialność indywidualna 18
- Bunt Izraela 19,1-20,44
- Ogień i miecz 20,45-21,32
- Zapowiedź zguby Izraela i zniszczenia Jerozolimy 22-24
Część 2: Proroctwa przeciwko obcym narodom 25-32
Część 3: Nadzieja na przyszłość 33-39
- Prorok jako stróż 33,1-20
- Wygnańcy słyszą o upadku Jerozolimy 33,21-33
- Grzechy władców i ludu 34
- Przeciwko Edomowi 35
- Obietnice powrotu i nowego serca 36
- Dolina wysuszonych kości 37
- Przeciwko Gogowi 38-39
Część 4: Wizja nowej Świątyni 40-48
- Plany budowy Świątyni 40-42
- Chwała Pana powraca do Świątyni 43,1-12
- Reguły dotyczące kultu i kapłaństwa 43,13-44,31
- Reguły dotyczące przyszłego porządku świata 45-46
- Źródło płynące ze Świątyni 47,1-12
- Kraj i pokolenia 47,13-48,35
Czas i miejsce
Ezechiel w swojej księdze podaje kilka dokładnych dat. Jego powołanie nastąpiło w 592 r. przed Chr., pięć lat po jego wygnaniu do Babilonu. Ezechiel był młodszy od współczesnego mu Jeremiasza, lecz mieszkał w Babilonie, a nie w Jerozolimie. Głosi swoje proroctwa także po upadku Jerozolimy (586 r. przed Chr.) i przybyciu większej ilości żydowskich wygnańców do Babilonu. Jedna rzecz pozostaje zagadką: mimo iż mieszkał on w Babilonie, wiele jego proroctw dotyczy Jerozolimy i zawiera bardzo szczegółowe opisy wydarzeń tam zachodzących. Był to prawdopodobnie duchowy dar widzenia, choć być może w tym czasie odwiedził on Jerozolimę.
Prorok
Ezechiel został wzięty do niewoli do Babilonu z królem Jojakinem i pierwszą grupą wygnańców (wszyscy z wiodących rodów Judy) w 597 r. przed Chr. Należał do rodu kapłańskiego, choć został uprowadzony zbyt wcześnie, by zostać kapłanem. Stąd też interesował się szczególnie sprawami kultu i czystością rytualną. Miewał też wizje i wpadał w trans; w pełni oddał się przekazywaniu słowa Bożego. Objawiał je za pomocą przypowieści, alegorii i relacji ze swoich wizji.
Sławne fragmenty
- Powołanie Ezechiela i jego wizja Bożej chwały 1-3
- Odpowiedzialność osobista: "Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła" 18
- Prorok stróżem 33,1-20
- Bóg pasterzem swego ludu 34,11-16
- Nowe serce 36,22-32
- Dolina wysuszonych kości 37
- Życiodajna woda płynąca ze Świątyni 47,1-12
Główne tematy
Księgę otwiera wspaniała wizja Boga na równinach Babilonu. Wiele spośród proroctw Ezechiela ukazuje grzech i nazywa Boga Sędzią. Wobec wzniosłego obrazu chwały Bożej widać wyraźnie, jak wielkim grzechem są nieczystość i bałwochwalstwo. Ezechiel wie, że nie ma nadziei dla Jerozolimy i przewiduje jej upadek, do którego faktycznie dochodzi w 586 r. przed Chr. Jednak po zburzeniu miasta w jego proroctwach pojawia się silna nuta nadziei. Bóg pokaże swą wielkość, prowadząc naród wybrany z powrotem do Ziemi Obiecanej, dając mu nowe serce i nowe obrzędy. Proroctwa Ezechiela często kończą się tymi słowami: "aby poznali, że Ja jestem Pan".
