List poświęcony w całości sprawom praktycznym i wadze utrzymania wysokiego standardu życia. Przypomina on najbardziej ze wszystkich części Nowego Testamentu, Kazanis na Górze, i stanowi odbicie stylu starotestamentalnej Księgi Przysłów.
Treść
- Uczynki nie słowa 1
- Potrzeba unikania uprzedzeń społecznych 2,1-13
- Wiara i uczynki 2,14-26
- Kontrola naszej mowy 3,1-12
- Mądrość z góry 3,13-18
- Drogi Boga, nie ścieżki tego świata 4,1-5,6
- Cierpliwość i modlitwa 5,7-20
Kto napisał ten list i do kogo?
List ten jest zaadresowany do całego ludu Bożego rozproszonego po świecie (1,1). Nie można z tego wywnioskować, jak go używano. Wielu sądzi, że został napisany dość wcześnie w I w. po Chr.
Autorem jest Jakub. Niemal cała tradycja uważa, że był nim Jakub Młodszy, krewny Jezusa, którego wymieniają Dzieje jako jednego ze zwierzchników Kościoła w Jerozolimie. Pierwszy list do Koryntian mówi o nim, że zobaczył zmartwychwstałego Jezusa.
Sławne fragmenty
- Słuchanie i działanie 1,22-25
- Wiara i uczynki 2,26
- Mądrość, która pochodzi od Boga 3,17-18
- Modlitwa pełna wiary i uzdrawianie chorych 5,14-16
Główne tematy
List podejmuje wiele spraw związanych z praktyką życia chrześcijan. Podkreśla, iż do każdego obszaru życia należy podchodzić z zaangażowaniem. Chrześcijanin powinien unikać dwulicowych, ogólnie obowiązujących standardów i wykazywać niepodzielność w modlitwie, bardziej w przestrzeganiu Słowa Bożego, aniżeli tylko w jego słuchaniu, w działaniu, a nie jedynie w intelektualnym akcie wiary, w kontroli własnych słów, w unikaniu społecznych i ekonomicznych niesprawiedliwości. W liście znalazł się krótki, ale istotny fragment o uzdrawianiu (5,14-16).
