Księgi prorockie

Ostatnia duża część Starego Testamentu znana jest jako księgi prorockie. Składa się na nie siedemnaście ksiąg, z których szesnaście nazwanych jest od imion proroków, których słowa zawierają (wyjątkiem są Lamentacje). Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel i Daniel znani są jako prorocy „wielcy”; pozostałych dwanaście ksiąg nazwanych jest od imion proroków tzw. „mniejszych”.

Prorocy w Izraelu działali od najdawniejszych czasów. Mojżesz był pierwszym i najważniejszym z nich. Potem, w okresie sędziów i pierwszych królów, prorocy pojawiają się w Biblii regularnie, niektórzy przelotnie, inni – jak Eliasz i Elizeusz – nadając bieg wydarzeniom.

Z wyjątkiem Mojżesza wiemy niewiele o naukach tych wczesnych proroków. Dopiero w ósmym wieku przekazy najpierw Amosa, a później Ozeasza zostały spisane w księgach, które przetrwały do dzisiaj.

Prorocy pojawiali się przez ponad trzysta lat, działając od okresu przed wygnaniem i w czasie wygnania Izraela do Babilonu, a także po powrocie Izraelitów z niewoli.

Nie wiadomo, czy prorocy sami pisali księgi, czy też księgi te zostały spisane przez ludzi, którzy proroków słuchali i zapamiętali ich słowa. Jedynie w przypadku proroka Jeremiasza istnieje pewność, że polecił on spisywać swe słowa sekretarzowi. Jednak podstawa proroctw to słowo mówione.

Prorocy – byli to wysłannicy Boga, tak identyfikujący się z przesłaniem Bożym, że mówiący często jakby w Jego imieniu: „Mówię wam”. Byli oni świadomi faktu swego wybrania przez Boga (patrz zwłaszcza Izajasz 6, Jeremiasz 1, Ezechiel 1-3) i mówili z inspiracji Jego Ducha i słowa. Ich proroctwa były wielekroć bardzo obrazowe, zawierały przypowieści, często wizje.

Słowo „proroctwo” oznacza dzisiaj przepowiadanie przyszłości i prorocy Starego Testamentu z pewnością dobrze przepowiadali przyszłe zdarzenia – zwłaszcza o nadejściu Mesjasza. Jednak najważniejsza część ich proroctw odnosiła się do czasów im współczesnych, a nie do przyszłości. Ich zadaniem było sprowadzić naród z powrotem na drogi Boże i pilnować, by nimi kroczył. Zatem dzisiejszy czytelnik musi zrozumieć czasy proroka, aby móc pojąć w pełni znaczenie jego słów, wówczas prorocy Starego Testamentu przemówią potężnym głosem w każdym wieku i kulturze.

KsięgiKsięgi prorockie

Księgi prorockie

Ostatnia duża część Starego Testamentu znana jest jako księgi prorockie. Składa się na nie siedemnaście ksiąg, z których szesnaście nazwanych jest od imion proroków, których słowa zawierają (wyjątkiem są Lamentacje). Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel i Daniel znani są jako prorocy „wielcy”; pozostałych dwanaście ksiąg nazwanych jest od imion proroków tzw. „mniejszych”.

Czytaj więcej