Jakie znaczenie ma wzywanie imienia Pana? Niektórzy chrześcijanie myślą, że wzywanie Pana to to samo co modlitwa do Niego. Tak, wzywanie jest rodzajem modlitwy, ale nie jest to tylko modlitwa.
Hebrajskie słowo „wzywać” oznacza wołać wielkim głosem, krzyczeć, krzyczeć do kogoś. Greckie słowo „wzywać” oznacza wzywać kogoś, wołać po imieniu. Innymi słowy, chodzi tu o głośne przywoływanie drugiej osoby poprzez wzywanie jej imienia. Podczas gdy modlitwa może być cicha, wołanie musi być uchwytne dla ucha.
Przykład dwóch starotestamentowych proroków pomaga nam zobaczyć, co oznacza wzywanie Pana. Jeremiasz mówi, że wzywać Pana to krzyczeć do Niego i doświadczać duchowego oddychania. „Wzywałem Twojego imienia, o Jahwe, z głębokiego dołu. Wysłuchałeś mego głosu: Nie zamykaj swego ucha na wzdychanie i wołanie moje” (Lm 3,55-56). Izajasz mówi nam również, że wzywanie Pana to wołanie do Niego. „Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał ufność i nie ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią moją jest Jahwe. On stał się dla mnie zbawieniem. Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie ze zdrojów zbawienia. Powiecie jeszcze w owym dniu: Chwalcie Jahwe! Wzywajcie Jego imienia!… Śpiewajcie dla Jahwe… Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela!” (Iz 12,2-6). W jaki sposób Bóg może stać się naszym zbawieniem, naszą siłą i pieśnią? W jaki sposób możemy z radością czerpać wodę ze zdrojów zbawienia? Sposobem na to jest Wzywanie imienia Pana, uwielbianie Go, śpiewanie hymnów oraz wołanie i wykrzykiwanie, Wszystko to odpowiada wzywaniu, o którym mowa w wersecie czwartym!
WZYWANIE IMIENIA PAŃSKIEGO W STARYM TESTAMENCIE
Wzywanie Pana rozpoczęło się w trzecim pokoleniu rasy ludzkiej od Enosza, syna Seta (Rdz 4,26). Historia wzywania imienia Pana ciągnęła się przez całą Biblię poprzez Abrahama (Rdz 12,8), Izaaka (Rdz 26,25), Mojżesza (Pwt 4,7), Hioba (Hi 12,4), Jabesa (1 Krn 4,10), Samsona (Sdz 16,28), Samuela (1 Sm 12,18), Dawida (2 Sm 22,4), Jonasza (Jon 1,6), Eliasza (1 Krl 18,24) oraz Jeremiasza (Lm 3,55). Starotestamentowi święci nie tylko wzywali imienia Pana, ale także prorokowali, że inni będą wzywać Jego imienia (JI 3,5; So 3,9; Za 13,9). Chociaż wielu zna proroctwo Joela na temat Ducha Świętego, niewielu zwróciło uwagę na fakt, że otrzymanie wylanego Ducha Świętego wymaga, abyśmy wzywali imienia Pana. Z jednej strony Joel prorokował, że Bóg wyleje swego Ducha. Z drugiej strony prorokował, że ludzie będą wzywali imienia Pana. Proroctwo to wypełniło się w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz 2, 17a.21). Boże wylanie wymaga z naszej strony współpracy, polegającej na wzywaniu Jego imienia.
PRAKTYKOWANE PRZEZ NOWOTESTAMENTOWYCH WIERZĄCYCH
Nowotestamentowi wierzący zaczęli praktykować wzywanie imienia Pańskiego w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz 2,21). Kiedy kamienowano Szczepana, on wzywał imienia Pana (Dz 7,59). Nowotestamentowi wierzący praktykowali wzywanie imienia Pana (Dz 9, 14; 22,16; 1 Kor 1,2; 2 Tm 2,22). Szaweł z Tarsu otrzymał od arcykapłana prawo, aby więzić wszystkich, którzy wzywali imienia Pana (Dz 9, 14). Wskazuje to, że wszyscy święci na początku wzywali Jezusa. Wzywanie przez nich imienia Pańskiego było znakiem, iż są chrześcijanami. Jeśli staniemy się ludźmi, którzy wzywają imienia Pana, będzie to odznaczało nas jako chrześcijan.
Apostoł Paweł podkreślał kwestię wzywania, kiedy pisał List do Rzymian. Powiedział: „Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy Go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie” (Rz 10,12-13). Paweł mówił również o wzywaniu imienia Pana w Pierwszym Liście do Koryntian, kiedy napisał: „Wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego” (1 Kor 1,2). Z kolei w Drugim Liście Tymoteusza Paweł nakazał Tymoteuszowi, by poszukiwał rzeczy duchowych wraz z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca (2 Tm 2 22). W świetle wszystkich tych wersetów widzimy, że w pierwszym wieku chrześcijanie powszechnie praktykowali wzywanie imienia pana. Tak więc zarówno przez cały Stary Testament, jak i na początku chrześcijaństwa, święci wzywali imienia Pańskiego. Jakże to smutne, że większość chrześcijan od tak dawna to zaniedbała. Wierzymy, że Pan pragnie dziś odzyskać wzywanie Jego imienia. Pragnie, abyśmy to praktykowali i radowali się bogactwami Jego życia.
JAKI CEL MA WZYWANIE?
Dlaczego musimy wzywać imienia Pana? Trzeba wzywać imienia Pana, aby zostać zbawionym (Rz 10, 13). Cicha modlitwa pomaga w zbawieniu, ale nie w tak bogaty sposób. Głośne wzywanie pomaga zostać zbawionym w sposób bogatszy i pełniejszy. Musimy więc zachęcać innych, by się otwierali i wzywali imienia Pana. Psalm 116 mówi nam, że możemy uczestniczyć w zbawieniu Pana poprzez wzywanie Go: „Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Jahwe” (w. 13). W tym jednym Psalmie czterokrotnie mowa jest o wzywaniu Pana (ww. 2, 4, 13, 17). Jak zobaczyliśmy wcześniej, sposobem na czerpanie wody ze zdrojów zbawienia jest wzywanie imienia Pana (Iz 12,2-4). Wielu chrześcijan nigdy nie wzywało imienia Pana. Jeśli nigdy nie wołałeś, a nawet nie krzyczałeś przed Panem, to wątpliwe jest, czy radowałeś się Nim w bogaty sposób. „Wzywajcie Jego imienia… Wznoś Okrzyki i wołaj”… (Iz 12,4.6). Spróbuj przed Nim krzyczeć. Jeśli nigdy nie krzyczałeś o tym, czym Pan jest dla ciebie, spróbuj. Im więcej będziesz krzyczał: „O, Panie Jezu, jesteś dla mnie taki dobry!” tym bardziej uwolnisz się od samego siebie i napełnisz się Panem. Tysiące Świętych uwolniło się i ubogaciło poprzez wzywanie imienia Pana.
Innym powodem, dla którego powinniśmy wzywać imienia Pana, jest to, abyśmy zostali wyzwoleni z ucisku (Ps 18,7; 118,5), z utrapienia (Ps 50,15; 86,7; 81,8) oraz ze zmartwienia i bólu (Ps 116,3-4). Ludzie, którzy występowali przeciwko wzywaniu imienia Pana, zaczęli Go wzywać, kiedy znaleźli się w tarapatach lub w chorobie. Kiedy nasze życie jest wolne od problemów, możemy sprzeciwiać się wzywaniu Pana. Kiedy jednak przyjdą kłopoty, nikt nie będzie musiał nam mówić, byśmy Go wzywali; będziemy to robić spontanicznie, Wzywanie imienia Pana jest też sposobem na uczestnictwo w Jego obfitym miłosierdziu. Im więcej Go wzywamy, tym bardziej radujemy się Jego miłosierdziem (Ps 86,5). Innym powodem wzywania Pana jest to, aby przyjąć Ducha (Dz 2,17a.21). Najlepszy i najłatwiejszy sposób napełnienia się Duchem Świętym to wzywanie imienia Pana Jezusa. Duch został już wylany. Musimy Go po prostu przyjąć poprzez wzywanie Pana.
Księga Izajasza 55,1 mówi: „O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko!” W jaki sposób można jeść i pić Pana? Izajasz podaje nam sposób w wersecie szóstym tego samego rozdziału: „Szukajcie Jahwe, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko!” Tak więc sposobem na spożywanie duchowego pokarmu i osiągnięcie zaspokojenia jest szukanie Pana i wzywanie Jego imienia.
List do Rzymian 10,12 mówi, że Pan wszystkich jest bogaty dla wszystkich, którzy Go wzywają. Sposobem na radowanie się bogactwami Pana jest wzywanie Go. Pan jest nie tylko bogaty, ale również bliski i dostępny, ponieważ jest życiodajnym Duchem (1 Kor 15,45b). Jako Duch jest On wszechobecny. Możemy wzywać Jego imienia w każdym czasie i na każdym miejscu. Kiedy Go wzywamy, On przychodzi do nas jako Duch i radujemy się Jego bogactwami.
Pierwszy List do Koryntian to księga o radowaniu się Chrystusem. W rozdziale dwunastym Paweł mówi nam, jak się Nim radować. Sposobem na radowanie się Panem jest wzywanie Jego imienia (12,3; 1,2). Ilekroć wołamy: „Panie Jezu”, On przychodzi do nas jako Duch i pijemy Go (12,13) jako życiodajnego Ducha. Jeśli zawołam kogoś po imieniu i jeśli osoba ta jest prawdziwa, żywa i obecna, to przyjdzie do mnie. Pan Jezus jest rzeczywisty, żywy i obecny! Jest zawsze dostępny. Zawsze, gdy Go wzywamy, przychodzi. Czy chcesz radować się obecnością Pana wraz ze wszystkimi Jego bogactwami’ Najlepszym sposobem na doświadczanie Jego obecności wraz ze wszystkimi Jego bogactwami jest wzywanie Jego imienia. WzywaJ Go, kiedy jedziesz samochodem albo gdy jesteś w pracy. Możesz wołać do Niego zawsze i wszędzie. Pan jest bliski i bogaty dla ciebie poprzez wzywanie imienia Pana możemy się również duchowo przebudzić. Księga Izajasza 64,6 mówi: „Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie”. Gdy czujemy, że jesteśmy przybici lub przygnębieni, możemy się podnieść i przebudzić poprzez wzywanie imienia Pana Jezusa.
JAK WZYWAĆ?
W jaki sposób powinniśmy wzywać Pana? Musimy wzywać Go z czystego serca (2 Tm 2,22). Nasze serce, z którego wypływa wzywanie, musi być czyste; nie może szukać niczego innego prócz Pana. Musimy też wzywać Go czystymi wargami (So 3,9). Musimy zważać na to, co mówimy, bo nic nie plami naszych warg bardziej niż pusta mowa. Jeśli nasze wargi są nieczyste z powodu pustej mowy, trudno nam będzie wzywać Pana. Oprócz czystego serca i czystych warg musimy mieć otwarte usta (Ps 81,11). Wzywając Pana, musimy szeroko otwierać usta. Musimy też wzywać Pana zbiorowo. Drugi List do Tymoteusza 2,22 mówi: „Uciekaj zaś przed młodzieńczymi pożądaniami, a zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój — wraz z tymi, którzy wzywają Pana czystym sercem”. Musimy zbierać się razem po to, by wzywać imienia Pana. Psalm 88,10 ogłasza: „Codziennie wołam do Ciebie, Jahwe”. Powinniśmy więc codziennie wzywać Jego imienia. Z kolei Psalm 116,2 stwierdza: „będę Go więc wzywał za dni moich”. Dopóki żyjemy, powinniśmy wzywać imienia Pana.
POTRZEBA PRAKTYKI
Wzywanie imienia Pana nie jest tylko doktryną. To coś bardzo Praktycznego. Musimy praktykować to codziennie, o każdej porze. Nigdy nie powinniśmy przestać duchowo oddychać. Mamy nadzieję, że 0 wiele więcej ludzi Bożych, zwłaszcza młodych wierzących, zacznie praktykować wzywanie Pana. Wielu chrześcijan odkryło dziś, że mogą Go znać, wejść w moc Jego zmartwychwstania, doświadczyć Jego natychmiastowego zbawienia oraz postępować w jedności z Nim Poprzez wzywanie Jego imienia. W każdej sytuacji, w każdym czasie wołaj: „Panie Jezu. O, Panie Jezu!” Jeśli będziesz praktykował wzyWanie Jego imienia, zobaczysz, że jest to wspaniały sposób na radowanie się bogactwami Pana.
Witness Leee & Watchman Nee
fragm. „Podstawowe elementy chrześcijanskiego życia”, wyd. Living Stream Ministy
