Zewnętrzny wygląd
“Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w
ODZIENIU OWCZYM” (Mt 7, 15)
Owce w Piśmie zawsze symbolizują Lud Boży. Znamy to z fragmentów: “Owce głosu mojego słuchają” (J 10, 27), który mówi o wiernych, którzy potrafią usłyszeć co mówi do nich Pan Jezus oraz “I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy” (Mt 25, 33), wskazujący, iż Bóg oddzieli swój lud od wszystkich innych w Dzień Sądu. Czym więc dokładnie jest “odzienie owcze”, do którego odnosi się Jezus w powyższym tekście?
Pomyślmy przez chwilę, jak zazwyczaj rozpoznajemy chrześcijanina. Gdy:
większość z nas przyznałaby, że taka osoba jest naszym bratem lub siostrą w Panu. To są widzialne cechy wierzących i zarazem nasza koncepcja “owcy”.
Czego oczekujemy od “proroka” lub sługi Ewangelii, poza tym co zostało wymienione powyżej? Oczekujemy także zdolności:
Zbudowaliśmy obraz prawdziwego chrześcijanina i kompetentnego posługującego! Jednak musimy tu zapytać, czy jest możliwe, aby te zewnętrzne znaki i umiejętności były podróbką (fałszerstwem)?
Zrozumiemy lepiej ów problem, jeśli zbadamy jeden albo dwa z powyższych znaków “identyfikujących”. Na przykład, istnieje zewnętrzna forma świętości. Dana osoba może zmieniać swój ubiór i stosować się do określonych standardów zachowania, bez dowodzenia przez to czegokolwiek istotnego, co dotyczy stanu jej serca lub jej więzi z Bogiem. Podobnie, żarliwa modlitwa, a nawet elokwentne i przekonujące głoszenie na podstawie Biblii nie są ograniczone tylko do tych, którzy mają prawdziwe doświadczenie Boga. Religijni przywódcy ogłaszają, że przynoszą “Boże słowo na dzisiaj” - niektórzy twierdzą nawet, że są jedynymi, którzy właściwie interpretują Pismo. Wiemy także, iż żarliwość w nawracaniu innych nie zacieśnia się tylko do tych, którzy mają prawdziwe poznanie Boga - można ją znaleźć wśród wyznawców prawie każdego wierzenia religijnego!
Kiedy Jezus powiedział, że fałszywi prorocy przyjdą w odzieniu owczym, co właściwie miał na myśli? Jakie wrażenie sprawi fałszywy prorok na tych, którzy są obok niego? Jaki on będzie? W celu rozpoznania fałszywego proroka musimy rozważyć jego zewnętrzny wygląd. Jeśli, jak powiedział nam Jezus, ma on przyjść w stroju owcy, to oznacza to, że na zewnątrz będzie wyglądał i działał jak autentyczny chrześcijanin, prawdziwe dziecko Boże. Nawet umiejętności i dzieła prawdziwego sługi Ewangelii pojawić się mogą jako dowód w jego życiu.
Przeżywamy dzisiaj powrót do cudów, przywrócenie darów Ducha Świętego oraz odnowę wśród chrześcijan na całym świecie. Demonstracja duchowej mocy jest widoczna w uzdrowieniach, mówieniu językami, słowie proroczym, padaniu “pod mocą” i innych manifestacjach. Dzisiejsi chrześcijanie są obeznani z wielkimi zgromadzeniami uwielbiającymi i potrafią rozpoznawać “namaszczenie”. Często słyszy się komentarze podobne do tych: “Gdy brat “X” usługiwał w naszej społeczności, wielu ludzi zostało pobłogosławionych, a brat “Y” mówił po raz pierwszy językami!”. Albo: “Widziałem tę osobę, jak wstawała z wózka inwalidzkiego! To musi być z Boga! ”. Ale czy rzeczywiście musi?
Nie ma wątpliwości, że znaki i cuda dokonywane przez Jezusa potwierdzały to, iż był On Mesjaszem. I Paweł mówił o znakach obecnych w służbie prawdziwego apostoła, odwołując się do cudów, które ją uprawomocniały (2 Kor 12, 12). My, chrześcijanie XX-tego wieku także potrzebujemy doświadczania mocy Bożej pośród nas, tak jak było to we wczesnym Kościele. Naprawdę dziękujemy Bogu za każdą prawdziwą manifestację jego łaski i mocy, którą On ma ochotę dać w naszych czasach. Ale czy “błogosławieństwo” i cuda same w sobie wystarczają, by poświadczyć, że służba jest z Boga? Czy widoczne “namaszczenie” jest rzeczywiście prawdziwym działaniem Ducha Świętego? A może te widoczne demonstracje duchowej mocy mogą być podrobione?
Przypuśćmy, że widzimy te wszystkie wyżej wymienione znaki w czyimś życiu i służbie. “Prorok” głosi przekonywujące przesłanie, prowadzi swój zbór w uwielbieniu i modli się z mocą za innych - często z dowodami “błogosławieństw” lub cudów. Czy to wystarcza do potwierdzenia jego autentyczności? Czy teraz z przekonaniem możemy przyznać, że słuchamy prawdziwego proroka od Boga?
Albo czy fałszywy prorok także mógłby czynić te wszystkie rzeczy? Czy jest możliwe, że zewnętrzny wygląd zarówno fałszywego, jak i prawdziwego proroka mógłby być taki sam?
Czy jest to możliwe, że w my rzeczywistości patrzymy tylko na “owcze odzienie”?
Paweł ostrzegał: “... wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc dziwnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości” (2 Kor 11, 14-15).
Tu znajdziesz spis pozostałych rozdziałów tej książki.