(22) Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość poświęcenia świątyni. Była zima.
(23) I przechadzał się Jezus w świątyni, w przysionku Salomona.
(24) Wtedy Żydzi obstąpili go i rzekli mu: Jak długo trzymać będziesz dusze nasze w napięciu? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam wyraźnie.
(25) Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie;
(26) lecz wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich.
(27) Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną.
(28) I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.
(29) Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca.
(30) Ja i Ojciec jedno jesteśmy.