(1) A na sześć dni przed Paschą poszedł Jezus do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł, a którego Jezus wzbudził z martwych.
(2) Tam więc przygotowali mu wieczerzę, a Marta posługiwała, Łazarz zaś był jednym z tych, którzy z nim siedzieli przy stole;
(3) a Maria wzięła funt czystej, bardzo drogiej maści nardowej, namaściła nogi Jezusa i otarła swoimi włosami, a dom napełnił się wonią maści.
(4) A Judasz Iskariot, jeden z uczniów jego, syn Szymona, który miał go wydać, rzekł:
(5) Czemu nie sprzedano tej wonnej maści za trzysta denarów i nie rozdano ubogim?
(6) A to rzekł nie dlatego, iż się troszczył o ubogich, lecz ponieważ był złodziejem, i mając sakiewkę, sprzeniewierzał to, co wkładano.
(7) Tedy rzekł Jezus: Zostaw ją; chowała to na dzień mojego pogrzebu.
(8) Albowiem ubogich zawsze u siebie mieć będziecie, lecz mnie nie zawsze mieć będziecie.
(9) A wielu z ludu żydowskiego dowiedziało się, że tam jest, i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale także, by zobaczyć Łazarza, którego wzbudził z martwych.
(10) A arcykapłani naradzali się, aby i Łazarza zabić,
(11) gdyż wielu Żydów z powodu niego odeszło i uwierzyło w Jezusa.