[Następny rozdział | Poprzedni rozdział | Spis treści]
"Duch Święty został posłany na świat przez Zbawiciela, aby prowadził Jego lud, instruował go i zarówno przypominał mu pewne rzeczy, jak też przekonywał świat o grzechu".
Kiedy obudziłem się rano, słońce wzeszło i jasne światło wlało się do mojego pokoju. Słowa nie mogą wyrazić wrażenia, jakie to światło słoneczne na mnie wywarło. Nagły chrzest, który przyjąłem poprzedniej nocy, powrócił do mnie w ten sam sposób. Uklęknąłem w łóżku i głośno płakałem z radości i pozostałem tak przez pewien czas, tak bardzo zalany chrztem Ducha, że nie mogłem nic innego uczynić, jak tylko wylać swoją duszę przed Panem. Wydawało się jakby temu porannemu chrztowi towarzyszyła delikatna wymówka, a Duch Święty zdawał się mówić do mnie: "Czy będziesz wątpić? Czy będziesz wątpić?" Krzyknąłem: "Nie! Nie będę wątpić, nie mogę wątpić". Wtedy On tak dokładnie wyjaśnił tę sprawę w moim umyśle, że rzeczywiście było niemożliwą rzeczą wątpić, iż Duch Boży posiadł moją duszę.
W tym stanie nauczyłem się doktryny usprawiedliwienia z wiary jako o teraźniejszym doświadczeniu. Nie była ona nigdy tak ukształtowana w moim umyśle, żebym mógł zobaczyć ją tak wyraźnie jako fundamentalną doktrynę Dobrej Nowiny. Prawdę powiedziawszy, zupełnie nie wiedziałem, jaki był jej dokładny sens. Ale teraz mogłem zobaczyć i zrozumieć znaczenie słów: "Będąc usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa". Mogłem zobaczyć, że w tym momencie, w którym uwierzyłem, kiedy byłem w lesie całe poczucie potępienia opuściło mnie całkowicie i że od tej chwili nie odczuwałem już poczucia winy i potępienia, chociaż nie włożyłem w to żadnego wysiłku.
Było to objawienie jakiego właśnie potrzebowałem. Poczułem się usprawiedliwiony przez wiarę i tak daleko jak mogłem to zobaczyć, byłem w stanie, w którym nie uczyniłem grzechu. Zamiast uczucia grzeszenia przez cały czas, moje serce było przepełnione miłością tak, że aż się ona przelewała. Moje serce aż kipiało błogosławieństwem i miłością, więc nie mogłem czuć, że grzeszyłem przeciw Bogu. Ponad to, nie mogłem znaleźć najmniejszego poczucia winy za moje przeszłe grzechy. W tym czasie nikomu nie mówiłem na temat tego doświadczenia o usprawiedliwieniu i jak dotychczas widzę - o obecnym uświęceniu.
(Autobiografia str.22.23. Wyczerpująca definicja usprawiedliwienia i uświęcenia znajduje się w "Teologii Systematycznej" Finney'a - Mineapolis Bethany House Publishers 1976 - z książki tej pochodzi następujące streszczenie: "Bezinteresowna i bezgraniczna miłość Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego jest prawdziwą i jedyną podstawą usprawiedliwienia i zbawienia grzeszników... Uświęcająca wiara jednoczy wierzącego z Chrystusem przez jego usprawiedliwienie; ale trzeba zawsze pamiętać, że żadna wiara nie zdobędzie Chrystusa przez usprawiedliwienie, jeśli najpierw nie zdobędzie Go przez uświęcenie, aby królował w sercu człowieka... Proces uświęcenia się jest dobrowolny, aby oddzielić się i poświęcić się Bogu... Bóg nie akceptuje niczego oprócz żalu za grzechy, jako warunku usprawiedliwienia, a w konsekwencji zbawienia, który wynika z powrotu do całkowitego posłuszeństwa względem prawa moralnego... To posłuszeństwo nie jest odpłatą niezależną od łaski Bożej, ale jest spowodowane przez zamieszkanie Ducha Chrystusowego przyjętego przez wiarę i królującego w sercu... Usprawiedliwienie... nie polega na prawie oświadczającym grzesznikowi sprawiedliwość, ale na traktowaniu istoty grzesznika jako ostatecznie, rządowo sprawiedliwego; to znaczy, polega ono na rządowym dekrecie o amnestii lub przebaczeniu... na warunkach pokuty, żalu za grzechy, wiary... prezentuje uświęcenie w sensie obecności pełnego poświęcenia się Bogu... i wytrwałości w wierze i posłuszeństwie" - 337, 326, 327, 338, 339, 319, 320, 327, 328 szczególnie patrz 332, 333 dla dobrego, zwięzłego streszczenia tematu usprawiedliwienia).
Pytanie do przemyślenia i modlitwy
Czy mogę zbliżyć się do Boga w modlitwach wiedząc, że zostałem oczyszczony ze wszystkich moich grzechów przez przelaną krew Jego Syna i czy mogę stwierdzić, że jest to obecnym doświadczeniem, wiedząc, że jeśli ja wyznam moje grzechy, On w Swojej wierności i sprawiedliwości przebaczy mi wszystkie moje grzechy i oczyści z wszelkiej nieprawości? (Finney napisał w "Zasadach modlitwy": "Wyznaj i zaniechaj swoich grzechów. Bóg nigdy nie wprowadzi cię w Swoje sekrety dopóki nie wyznasz i zaniechasz swoich grzechów" str. 73).