„Sola Scriptura”, czyli „Tylko Pismo!”
Chodzi o doktrynę chrześcijańską głoszącą, że Pismo Święte jest jedynym autorytetem we wszystkich kwestiach wiary i praktyki. Pismo Święte stanowi jedyny pewny i niezawodny autorytet, źródło wiary i normę postępowania chrześcijańskiego.
Chrześcijanie wierzą, że w Piśmie Świętym ukazana jest nie tylko prawda o realnej sytuacji i możliwościach człowieka, ale również cała prawda o jego zbawieniu. Ewangelia, która jest sednem Pisma Świętego ma moc przekonać nas o tym, że jedynym Zbawicielem jest Jezus Chrystus.
Chrześcijanie wierzą, że „całe Pismo przez Boga jest natchnione,” przez co rozumieją całą księgę zwaną Pismem Świętym lub Biblią. Ta księga została w oryginale bezbłędnie napisana, i jej nauczanie oraz autorytet jest absolutny, najwyższy i ostateczny. Wierzą, że to Duch Święty kierował ludźmi w przeszłości i to we wszystkim, co napisali:
„Całe Pismo natchnione jest przez Boga i pożyteczne do nauki, do wykazania błędu, do popraw), do wychowywania w sprawiedliwości” (2 Tym. 3:16);
„Niczego nie dodawajcie do Słowa, które wam przykazuję, i niczego od niego nie ujmujcie, gdy będziecie strzec przykazań PANA, waszego Boga, które ja wam nadaję” (5 Mojż. 4:2).
Czym jest Pismo Święte, czyli Biblia?
Biblia nie jest podręcznikiem naukowym, nie jest nawet podręcznikiem filozofii czy religii albo teologii chrześcijańskiej. Biblia dokładnie przedstawia obraz Boga, a w świetle tego obrazu człowiek może zobaczyć samego siebie. Biblia dokładnie przedstawia Bożą reakcję na grzech: zawiera zasady, na podstawie których Bóg osądza grzech. Biblia dokładnie przedstawia plan zbawienia: zawiera Bożą ofertę powrotu do Boga. Biblia dokładnie przedstawia zarówno miłość, jak i gniew Boga: Bóg nienawidzi grzechu, ale miłuje grzesznika. Od samego początku diabeł nienawidził Biblii, bo ona objawia cały plan zbawienia od początku do końca. Biblia krzyżuje plany diabła. W Biblii każdy może znaleźć drogę do życia wiecznego. Nic więc dziwnego, że diabeł tak bardzo nienawidzi Biblii.
Pan Jezus jest główną postacią Biblii, właściwie to cała ta księga mówi o Nim. Stary Testament zapowiadał Jego przyjście i przygotowywał grunt pod Jego przyjście na świat. Nowy Testament opisuje Jego przyjście i dzieło zbawienia grzesznego świata. Pan Jezus jest Kimś więcej niż postacią historyczną. Nie jest tylko Człowiekiem, jest Bogiem w ciele, którego przyjście było najważniejszym wydarzeniem w dziejach ludzkości. Bóg sam stał się Człowiekiem, aby w jasny i zrozumiały sposób pokazać Kim jest:
„Słowo zatem stało się ciałem; pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas — i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jedynego zrodzonego, który pochodzi od Ojca” (Jan 1:14).
Słowo „Biblia” po grecku znaczy „książki”. W skład Biblii wchodzi sześćdziesiąt sześć ksiąg. Około 40 różnych autorów zostało powołanych do spisania treści Biblii na przestrzeni 1500 lat. Wśród autorów znaleźli się królowie, rybacy, kapłani, urzędnicy państwowi, rolnicy, pasterze i doktorzy. Z tej różnorodności pochodzi niesamowita jedność wspólnie splecionych tematów Biblijna jedność wynika z tego, że miała jednego Autora, Samego Boga. Boży ludzie pisali dokładnie to, co Bóg chciał, w wyniku czego powstało doskonałe i święte Słowo Boże.
Biblia dzieli się na dwie główne części: Stary Testament i Nowy Testament. Mówiąc ogólnie, Stary Testament jest historią narodu, natomiast Nowy Testament jest historią Człowieka. Naród był Bożym sposobem powołania Pana Jezusa Chrystusa na świat. Stary Testament opisuje początki i dzieje narodu izraelskiego. Bóg obiecał, że posłuży się Izraelem, aby pobłogosławić cały świat:
„Będę błogosławił błogosławiącym tobie, a gardzących tobą przeklnę, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi” (1 Mojż. 12:2-3).
Gdy Izrael w końcu stał się narodem, Bóg wybrał Sobie ród Dawida, przez który miało objawić się to błogosławieństwo:
„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, Przysiągłem swojemu słudze Dawidowi: Twe potomstwo utwierdzę na wieki, I zapewnię ci tron na pokolenia” (Psalm 89:4-5).
Z tego rodu miał wywodzić się Człowiek, który przyniósł obiecane błogosławieństwo:
„Wyrośnie Różdżka z pnia Jessaja, zaowocuje Pęd z jego korzeni. Spocznie na Nim Duch PANA; Duch mądrości i rozumu. Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana” (Izaj. 11:1-10).
Nowy Testament przedstawia szczegóły związane z przyjściem obiecanego Człowieka-Boga. Jest Nim Pan Jezus Chrystus, który wypełnił proroctwa Starego Testamentu, wiodąc doskonałe życie, następnie umarł i zmartwychwstał, aby stać się Zbawicielem świata.
Autorytet Pisma Świętego
Chrześcijanie kierują się autorytetem Pisma Świętego. W pełni nieomylne i stąd wiarygodne jest tylko Pismo Święte. Ono nigdy się nie myli, chociaż może się zdarzyć, że jego interpretacja zostanie ograniczona lub przesadzona. Pismo Święte jest objawieniem samego Boga. Nie wymaga uzupełnień ludzkich, nie należy też niczego z niego ujmować.
Zasadę wyłącznego autorytetu i wyjątkowego znaczenia Pisma Świętego nazywamy SOLA SCRIPTURA, (Tylko Pismo Święte). Oznacza to, że Pismo Święte jest całkowicie wystarczające we wszystkich sprawach wiary i moralności, czyli w kwestii życia z Bogiem, doktryny i etyki chrześcijańskiej. Systemy teologiczne przeciwne chrześcijaństwu występują ostro przeciwko zasadzie SOLA SCRIPTURA, bo z powodu tej zasady tracą możliwość dodawania czegoś do Pisma Świętego lub nadawania mu swojej szczególnej, dowolnej interpretacji.
Pismo Święte stanowiło największy autorytet dla Pana Jezusa, zarówno w Jego życiu osobistym, jak i w Jego służbie. Pan Jezus często odwoływał się do Pisma Świętego, a nigdy do jakiejś tradycji. Kiedy odnosił się do „Słowa Bożego”, zawsze chodziło o zapisane Pismo Święte, w Jego przypadku Stary Testament. Na podstawie Jego nauczania chrześcijanie doszli do wniosku, że Pismo Święte musi stanowić ostateczną instancję wyrażającą ocenę wszystkich ludzkich wypowiedzi. Pan Jezus nie powiedział niczego pozytywnego o tradycji, czyli o tak zwanym podaniu ustnym:
„Jezus odpowiedział: Jest napisane: Człowiekowi do życia potrzebny jest nie tylko chleb, ma on się też posilać każdym słowem pochodzącym z ust Boga” (Mat. 4:4).
Jeżeli Pan Jezus uznawał, że Pismo Święte jest największym i wyłącznym autorytetem, chrześcijanie przejęli tę postawę i traktują Pismo Święte poważnie, nie akceptując jakichkolwiek innych pism, objawień, tradycji czy nauk. Nie można uzupełniać bowiem tego, co jest pełne i doskonale.
Istnieją zarzuty, iż zasada SOLA SCRIPTURA jest pozbawiona historycznych korzeni, to znaczy, że jest jakoby współczesnym podejściem do Pisma Świętego. Historia Kościoła Chrześcijańskiego jednakże dowodzi, że zasada ta była znana i respektowana także w historii. Stanowiła powszechne nauczanie Kościoła Chrześcijańskiego. Cyryl z Jerozolimy (315-386), który był odpowiedzialny za doprowadzanie katechumenów do chrztu wyraził się tak:
Odnośnie Bożych i świętych Tajemnic Wiary, nie wolno nam wydawać nawet najmniejszych uwag bez Pisma Świętego; ani kierować się jakimikolwiek prawdopodobieństwami czy zręcznością argumentowania. Nie wierzcie więc mi dlatego, że to ja o tym wam mówię, dopóki nie otrzymacie z Pisma Świętego dowodu na dany przedmiot: dla tego zbawienia, którym jest nasza wiara, nie dzieje się na podstawie zmysłowego rozumowania, ale na gruncie dowodu z Pisma Świętego. (…) Na tych artykułach opieramy całą doktrynę wiary. (…) Gdyż artykuły Wiary nie zostały ustalone, aby podobać się ludziom, lecz są to najważniejsze punkty wybrane z całego Pisma, tworząc jednolite nauczanie Wiary Wiara, w kilku słowach zawiera w swoim zestawie całe poznanie pobożności zawarte zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie. Uważajcie, dlatego, bracia i trzymajcie się przesłań (2 Tes. 2:15), które teraz otrzymujecie, i wypiszcie je na tablicach waszych serc. (…) Wobec tego nie przestrzegajcie żadnych moich poglądów; abyście nie zostali zwiedzeni, a tylko jeśli otrzymacie potwierdzenie proroków odnośnie każdej sprawy, nie wierzcie temu, co się mówi, jeżeli tego nie uczycie się z Pisma Świętego (…) nie przyjmujcie świadectwa człowieka”.
Zasada SOLA SCRIPTURA nie jest jakąś nową doktryną, ale stanowi potwierdzenie i wyrażenie przekonania zaczerpniętego z Pisma Świętego i wyznawanego przez Kościół Wczesnochrześcijański. Tak więc zasada ta ma źródło zarówno biblijne, jak i historyczne.
Przeciwnicy SOLA SCRIPTURA usiłują do rangi Objawienia podnieść także tradycję słowną. Takie podejście stoi w ostrej niezgodzie z samym Pismem Świętym, jak i występuje przeciwko wiarygodnym przesłankom historycznym. Kiedy Ojcowie Kościoła mówią o tradycji, to odnoszą to do zwyczajów kościelnych i obrządków, a nigdy do doktryny I tradycja taka musiała zawsze być podporządkowana Pismu Świętemu.
Pismo Święte nigdzie nie uczy jakoby tradycja miała być także natchniona. Właściwie na odwrót, Pismo Święte przekazuje wiele ostrzeżeń przeciwko tradycji. Ojcowie Kościoła odrzucili ideę słownej tradycji niezależnej od Pisma Świętego jako herezję gnostyczną. Dla Ojców Kościoła przesłanie apostolskie, czyli cała nauka nam potrzebna została włączona do Pisma Świętego i jest w nim wyłożona tak, abyśmy byli ją w stanie respektować i praktykować. Ojcowie uważali, że to, co apostołowie nauczali słownie, następnie spisali w formie Nowego Testamentu. Ireneusz wyraził to tak:
Nie nauczyliśmy się od nikogo więcej o planie naszego zbawienia niż od tych, poprzez których Ewangelia do nas dotarła, którą w swoim czasie obwieszczali publicznie, a w późniejszym okresie, z woli Boga, przekazali nam w Pismach, aby to pozostało fundamentem i filarem naszej wiary.
Co to znaczy, Że Pismo Święte nam wystarczy?
Mówiąc, że Pismo Święte nam wystarczy wykazujemy, że Biblia jest wszystkim, czego potrzebujemy, aby nas wyposażyć do życia w wierze i służbie. Zapewnia nam jasne przedstawienie Bożego pragnienia odbudowania zerwanej więzi człowieka z Bogiem i jej naprawienie poprzez Jego Syna Jezusa Chrystusa.
W Psalmie 19:7-14 król Dawid raduje się Bożym Słowem, mówiąc że jest doskonałe, wierne, słuszne, rozweselające serce, oświecające oczy, prawdziwe i sprawiedliwe. A skoro Biblia jest „doskonała”, to nie potrzeba żadnych innych tekstów. Pan Jezus powiedział:
„Moje owce słuchają mojego głosu, Ja je znam, a one idą za Mną” (Jan 10:27).
Jego głos jest wszystkim, czego potrzebujemy słuchać, a Pismo Święte jest Jego głosem, w pełni wystarczalne.
Doktryna o nieomylności Biblii jest ważna, gdyż niesie za sobą wiele konsekwencji. Kwestia ta odzwierciedla nasze postrzeganie Boga oraz nasze fundamentalne zrozumienie tego, czego Biblia naucza. Oto powody, dla których powinniśmy w pełni wierzyć w nieomylność Biblii:
Biblia mówi o sobie, że jest doskonała
„Prawo PANA jest doskonałe,
Pokrzepia duszę,
Postanowienia PANA sprawdzone,
Niedoświadczonych uczą mądrości.
Polecenia PANA są trafne, Pocieszają serce.
Przykazanie PANA wyraźne, Otwiera oczy” (Psalm 19:8).
Twierdzenia dotyczące prawdziwości i doskonałości są absolutnie fundamentalne. Nie znaczy to, że Słowo Boże jest „przeważnie” prawdziwe, albo „prawie” doskonałe. Biblia wskazuje, że jej treść jest w całości prawdziwa, nie pozostawiając miejsca jakimkolwiek teoriom o „częściowej doskonałości”.
Pismo Święte wyraża myśl samego Autora
Autorem Pisma Świętego jest Sam Bóg, to Jego Księga. Bóg tak prowadził pisarzy ksiąg biblijnych, że spisywali tylko to, co On chciał, zachowując jednak charakter danego pisarza. Pismo Święte, Biblia, jest dokładnym zapisem Bożego Objawienia. Wierzymy, że Pan Bóg, który stworzył wszechświat jest w stanie spowodować napisanie książki. Kwestia nie dotyczy tego, czy w Biblii są jakieś błędy, lecz tego, czy Bóg mógł popełnić jakiś błąd? Gdyby Biblia miała zawierać jakieś błędy rzeczowe, to by znaczyło, że Bóg nie jest wszechwiedzący i łnoże się mylić.
To Pismo Święte osądza człowieka, a nie na odwrót
„Gdyż Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż jakikolwiek obosieczny miecz. Przenika ono aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne jest osądzić zamysły i zamiary serca” (Hebr. 4:12).
Podważanie jakiejkolwiek części Słowa Bożego, z jakiegokolwiek powodu jest zmianą tego kierunku. Wtedy to my, ludzie stajemy się sędziami, a Słowo musi poddać się pod naszą ocenę. A Bóg mówi tak:
„O, człowieku! A kim ty jesteś, że podnosisz głos przeciw Bogu? Czy dzban pyta swego twórcę: Dlaczego nadałeś mi ten kształt?” (Rzym. 9:20).
Treść Pisma Świętego trzeba przyjąć w całości
Pismo Święte to nie jest jakiś zlepek zasad doktrynalnych, z których możemy sobie dowolnie coś wybierać. Wielu ludzi wybiera sobie takie wersety, które wskazują na Bożą miłość względem nich, lecz jakoś nie podobają iłu się te fragmenty, które mówią, że Bóg będzie sądził grzeszników. Nie możemy sobie tak po prostu wybierać rzeczy, które nam się podobają, a pozostałe odrzucać. Gdyby Pismo Święte myliło się, na przykład, w kwestii istnienia piekła, to dlaczego mielibyśmy przyjąć jego naukę o niebie? Gdyby Pismo Święte myliło się w kwestii szczegółów odnośnie stworzenia, to jak moglibyśmy mu ufać w kwestii zbawienia? Gdyby historia Jonasza była tylko jakąś legendą, to może życie Pana Jezusa też? Bóg powiedział to, co chciał, a Biblia przedstawia pełen obraz tego, jak jest naprawdę:
„PANIE, Twoje Słowo trwa na wieki, jest ono niewzruszone jak niebiosa” (Psalm 119:89).
Pismo Święte jest naszym jedynym źródłem wiary i postępowania
Kiedy Pan Jezus widział, że wielu spośród Jego naśladowców zawróciło i nie chciało już za Nim podążać, zwrócił się do Dwunastu: „Czy wy też chcecie odejść?”
Na to pytanie Piotr, mówiąc za wszystkich, odpowiedział:
„Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. My zaś uwierzyliśmy i jesteśmy pewni, że jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego” (Jan 6:67-69).
Nasze zasady wiary i zasady postępowania nie są wypadkową standardów narzucanych nam przez społeczność, w której żyjemy, czy przez atmosferę globalnej wioski ukierunkowanej przez telewizję czy Internet. Nie możemy zaufać „naukowej” spekulacji. Nie możemy zaufać też własnemu rozumowi, ani nawet własnemu doświadczeniu. Możemy zaufać tylko Pismu Świętemu. W czasie powszechnej utraty autorytetów Biblia zachowuje autorytet wyjątkowy.
Jak postępować z Pismem Świętym?
- Pokochaj Autora Biblii!
- Czytaj Pismo Święte codziennie!
- Studiuj Pismo Święte!
- Uczyń Pismo Święte przewodnikiem swojego życia!
- Postaw Pismo Święte na ołtarzu rodzinnego uwielbiania!
- Niechaj Bóg przemawia do ciebie!
Czesław Bassara
