W tym artykule odpowiemy na pytania:
- Czy zarabianie lub posiadanie wielkiej ilości pieniędzy jest grzechem?
- Czy grzechem jest wydawanie pieniędzy dla siebie lub swojej rodziny?
- Czy grzechem jest życie na wyższym poziomie, niż wskazują na to twoje potrzeby?
Postaw właściwe pytanie
Trudno jest znaleźć w Biblii poparcie dla życia w luksusie. Kojarzenie zdań: „Bóg był dla mnie dobry” lub „Bóg nam pobłogosławił” z jakimkolwiek zyskiem materialnym lub pieniężnym nie ma żadnego oparcia w Nowym Testamencie.
Wierzący tego wieku (wieku Kościoła) są w nim przedstawieni jako przybysze nie z tej ziemi, obcy żyjący we wrogim świecie, który wynagradza materialnie za grzech, a nie za sprawiedliwość (J 15,18-19). To tak, jak w starej piosence: „Świat nie jest domem mym, jam tu przechodniem jest, me skarby w niebie są, nie w tej dolinie łez”.
Bezsprzecznie sprawę życia w luksusie należy rozważyć tak samo jak pytania o rozwód, małżeństwo po rozwodzie, o rolę kobiet w chrześcijańskim przywództwie i o zachowania seksualne.
Biorąc pod uwagę fragmenty Biblii, które mówią o życiu w luksusie, powinniśmy zadać sobie pytanie o to, co jest najbliższe Bożemu sercu, jego intencjom?
Zupełnie inną odpowiedź dostaniemy, jeśli zamiast pytania: „Jak daleko nie jest jeszcze za daleko?” nasze pytanie będzie brzmieć:
„Co jest najbliższe Bożemu sercu?”
Wyobraź sobie wielkie koło oznaczające chrześcijaństwo. W jego środku znajduje się małe kółko oznaczające serce, czyli pragnienia Pana Boga. Wydaje się, że większość chrześcijan chce umieścić siebie gdzieś na obrzeżach wielkiego koła.
Pytają: „Jak blisko krawędzi zewnętrznej mogę się znaleźć, by jej jednak nie przekroczyć?”
Załóżmy, że zamiast tego pytamy: „Co jest najbliższe intencjom Boga (małemu kółku w środku)?”
Biblia nigdzie nie potępia bogactwa
Bogactwo należy do Boga (Ps 24,1; 1 Kor 10,26).
Materialne zasoby tego świata, które Bóg stworzył i porozdzielał ludziom, by je rozwijali, są dobre (Rdz 1,31).
Biblia nigdy nie potępia ludzi za to, że są bogaci
Bóg umieszcza swoje bogactwo tam, gdzie chce (1 Sm 2,7).
Jakkolwiek większość bogobojnych ludzi z Biblii nie było bogatymi, ale niektórzy z najbardziej bogobojnych – byli bardzo bogaci. Na przykład Hiob…
Był to mąż sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła. (Hi 1,1).
Następne dwa wersety opisują jego bogactwo i kończą się zdaniem:
(...) był to człowiek najmożniejszy ze wszystkich mieszkańców Wschodu (Hi 1,3)
To jasne, że „najmożniejszy” znaczy posiadający najwięcej bogactwa.
Trzeba tu stwierdzić, że osobiste bogactwo i prawość nie muszą się nawzajem wykluczać. Są też inne przykłady: Abraham był bogobojny i bogaty, tak samo Józef, Dawid, Daniel, Boaz, Józef z Arymatei, Lidia (Dz 16,14) i kobieta z Łk 8,3.
Biblia nigdy nie potępia ludzi za radość z bogactwa
W czasie, kiedy obowiązywało Prawo, jedna z trzech dziesięcin, miała być przeznaczona na konsumpcję.
Bóg powiedział: Kupisz tam za srebro wszystko, czego pragnie twoja dusza: większe i mniejsze bydło, wino, snycerkę, wszystko, czego życzy sobie twoja dusza, i spożyjesz tam w obliczu Pana, Boga swego. Będziesz się cieszył ty i twoja rodzina. (Pwt 14,26; zobacz też Ne 8,10 i Koh 5,9).
Paweł dodaje do tego:
Gdyż wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre. Nie należy odrzucać niczego, co się przyjmuje z dziękczynieniem. (1 Tm 4,4)
Wydaje się, że dla Boga to nie problem, kiedy Jego ludzie cieszą się bogactwem, jakie im dał.
Biblia jasno potępia życie w luksusie
Gdyby Bóg nie miał obiekcji wobec bogactwa, dlaczego Jakub napisał:
Teraz odnośnie do was, bogaci. Gorzko zapłaczcie! Nadciągają na was nieszczęścia. (Jk 5,1). Bogaci mają płakać z powodu sądu, jaki będzie miał miejsce w czasie przyjścia Chrystusa po kościół (Jk 5,7-9, zobacz też Rz 14,12).
Dlaczego będą osądzeni? Jest jedna przyczyna:
Żyliście na ziemi w zbytku i w przepychu! Utuczyliście swe serca w dniu rzezi. (Jk 5,5).
To samo odnosi się do bogacza, który znalazł się w Hadesie (Łk 16,22-23). Abraham powiedział mu, że cierpi, ponieważ w czasie życia na ziemi odebrał już sobie dobre rzeczy.
Abrahamowi nie chodziło o to, że miał on bogactwa.
On sam przecież posiadał wiele stad, srebra oraz złota. (Rdz 13,2-6).
Miał na myśli to, co opisuje w.19:
Nosił on szaty z purpury i najlepszego lnu, a na co dzień wystawnie ucztował. (Łk 16,19).
Problemem nie było więc posiadanie bogactwa, ale przeznaczanie go na luksusowe życie.
Dlaczego nie powinniśmy żyć w luksusie
Oto kilka przyczyn:
- Biblia uczy, żeby tak nie żyć (Jk 5,5). Nic dodać, nic ująć.
- Luksus przytępia zmysły jak narkotyk (Koh 5,19; Ps 73,3-5, Ap 3,15-18).
- Prowadzi ludzi do pychy (Ps 73,6-7; Jk 4,1-6; Ap 3,17).
- Daje krótkotrwałą przyjemność (Jk 5,3-4).
- Luksus czyni nas niewrażliwymi na sprawiedliwość i na priorytety Królestwa Bożego
(Ps 73,8-9; Łk 16,21; Jk 5,6). - Jest to złe świadectwo o Chrystusie i ewangelii (powyższe cytaty + Mt 6,25-34).
- Niektóre nagrody w niebie zależą od ubogiego stanu posiadania (Łk 6,20-26).
Zasady pomagające w unikaniu luksusowego życia
Przeczytaj (i zastosuj sobie) Mt 6,25-34.
- Nie mieszkaj w domu droższym i większym niż wymagają tego twoje potrzeby (Abraham był bogaty, ale mieszkał w namiocie).
- Nie kupuj samochodu bardziej luksusowego niż potrzebujesz.
- Nie gromadź zabawek (gadżetów).
- Nie gromadź ubrań droższych niż potrzebujesz.
- Nie czyń z pieniędzy i innych dóbr środka zastępującego wyrażanie miłości swojej żonie, mężowi, dzieciom, żonatym lub zamężnym dzieciom.
- Nie kupuj dodatkowych domów, samochodów i zabawek (gadżetów).
- Nie usprawiedliwiaj luksusowego życia tym, że przecież i tak dużo dajesz innym.
- Nie bywaj w drogich miejscach, nie bierz udziału w zajęciach, które drogo kosztują lub w działalności drogich klubów więcej niż potrzebujesz.
- Nie usprawiedliwiaj luksusowego życia przez porównywanie się z tymi, którzy żyją jeszcze bardziej luksusowo niż ty.
- Nie usprawiedliwiaj luksusowego życia hasłem: „To jest dobra inwestycja?” lub „Stać mnie na to”.
| Nie powinno być żadnego związku między tym, ile masz pieniędzy (lub ile zarabiasz) a sposobem, w jaki żyjesz. |
Określanie własnych potrzeb
Nikt nie powinien próbować określać potrzeb kogoś innego. Jeżeli ktoś cię prosi o radę, udziel jej, ale nie osądzaj czyichś motywów lub nie plotkuj na temat tego, jak ktoś żyje. Swoje potrzeby każdy musi zdefiniować sam według tego, czym się zajmuje, jaką ma rodzinę
i sytuację życiową.
Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście żyli w sposób godny powołania, którego staliście się uczestnikami. (..) (Ef 4,1-3)
Określanie swojego powołania
Twoje powołanie określają następujące rzeczy:
- upodabnianie się do obrazu Chrystusa (Rz 8,29);
- szukanie najpierw królestwa Bożego (Mt 6,33);
- warunki fizyczne (rasa, rodzice, wzrost, wiek i kultura);
- osobowość (intelekt, uczucia i wola);
- talenty;
- dary duchowe;
- pragnienia;
- możliwości;
- przekonania;
- role.
Kiedy są one zgodne ze Słowem Bożym, określają twoje powołanie.
Jak stwierdzić, czy wydajesz za dużo czy za mało na swoje powołanie
Wydawanie zbyt dużo lub zbyt mało na własne powołanie będzie skutkować utratą nagród w niebie (Mt 6,25-34; Łk 6,20-26; 1 Tm 6,8; Hbr 13,5).
Oto kilka pytań, które pomogą ci w dziedzinie wydawania pieniędzy na rzeczy („to” oznacza rzeczy):
- Czy to sprawi, że będziesz bardziej lub mniej zależny od Boga?
- Czy używasz tego czy po ulokowaniu w to pieniędzy, rzecz ta przez większość czasu leży?
- Czy jest to narzędzie czy zabawka?
- Jaki to będzie miało wpływ na jakość spędzanego przez ciebie czasu?
- Czy używanie tego przyniesie Bogu chwałę?
PYTANIA I ODPOWIEDZI
Czy zarabianie lub posiadanie wielkiej ilości pieniędzy jest grzechem?
Nie. Wiele bogobojnych ludzi Biblii było bogatych. Jeżeli Bóg daje ci bogactwo, to Jego sprawa. Do ciebie należy zarządzanie nim. Bądź kanałem przesyłowym, nie zbiornikiem.
Czy grzechem jest wydawanie pieniędzy dla siebie lub swojej rodziny?
Nie. Z dobrych rzeczy należy się cieszyć.
Czy grzechem jest życie na wyższym poziomie, niż wskazują na to twoje potrzeby?
Tak. Na tym właśnie polega problem.
| Życie w luksusie z definicji jest życiem na wyższym poziomieniż wymagają tego twoje potrzeby. |
Problem stanowi fakt, że różne są potrzeby różnych ludzi. Decyzja należy do ciebie! Ty jesteś tym, który będzie musiał stanąć przed Bogiem, by zdać z tego sprawę (Rz 14,17; 2 Kor 5,10).
Oto mój osobisty przykład (który może być dla Ciebie adekwatny lub nie):
- Za mało: Jeżdżę na rowerze lub samochodem, który ciągle się psuje.
- Za dużo: Jeżdżę sportowym samochodem za 60.000$
Dave DeWitt
Artykuł pochodzi ze strony https://www.bibliawnioski.pl
Dziękujemy za możliwość udostępnienia artykułu.
