Kim jest Syn Boży?

Zacznijmy od początku. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi… (Nieco dalej). Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jedno-rodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan 1/1-14. Odnośnie świadectwa Ojca o Synu, czytamy:

• Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest ODBLASKIEM Jego chwały i ODBICIEM Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. (Powinno być po prawości). On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, Jam Cię DZIŚ zrodził? I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem. Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży! Do aniołów zaś powie: Aniołów swych czyni wichrami, sługi swe płomieniami ognia. Do Syna zaś: TRON TWÓJ Boże na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój olejkiem radości bardziej niż Twych towarzyszy. Oraz: Tyś, Panie, na początku osadził ziemię, dziełem też rąk Twoich są niebiosa. One przeminą, ale Ty zostaniesz i wszystko jak szata się zestarzeje, i jak płaszcz je zwiniesz, jak odzienie, i odmienią się. Ty zaś jesteś Ten sam, a Twoje lata się nie skończą. L Hebr. 1/1-12.

Uzmysłów to sobie, że Bóg jest wiekuisty. Nie ma więc On początku, ani końca. Precyzyjny plan WSZELKIEGO stworzenia, a także dalszego działania, wraz z planem zbawienia nas, miał On przed założeniem świata, a więc PRZED tak zwanym początkiem. Do tego momentu był On sam, i oprócz Niego nie było niczego, ani nikogo. Nie było też jeszcze Chrystusowej Postaci, poprzez którą wszystko się stało. Bóg  postanowił to zmienić. Zgodnie z Jego zamysłem, na początku z Jego ust wyszło pierworodne, a zarazem jedno-rodzone z Nim Słowo. Piszę pierworodne, gdyż było to Jego pierwsze Słowo. Pojęcie: jedno-rodzone zaś oznacza, że od początku było Ono TOŻSAME Z NIM. Tak jak Bóg jest Duchem, tak Jego Słowo jest cząstką Jego własnego, wciąż jednego tylko Świętego, Chrystusowego Ducha. Ugruntuj się zatem w wierze, że w pierwiastku swym, Chrystus Pan jest pierworodnym Słowem Boga, a więc jego własnym tchnieniem i własnym Duchem. Ponieważ Bóg jest przeogromnym, niewidzialnym Duchem, w którym miało zaistnieć wszelkie żywe i martwe stworzenie, by zapanować nad zaplanowanym przez Niego tworem, powołał On to Słowo na swoją nadal duchową, lecz własną, widzialną dla stworzeń Postać. Nie jest Ona drugą osobą Boga, lecz jak napisano, odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, a więc Jego widzialnym OBRAZEM. Powołanie tej Postaci na Jego Człowieczego Syna, to tylko kolejny po początku epizod w Jego wiekuistości. Stąd wspomniane słowa Boga: Jam Cię dziś zrodził?.  Nie bez powodu po słowach tych, drapiący się po głowie i nierozumiejący tego skryba, postawił znak zapytania.Na rozkaz Świętego Ducha, Chrystusowa Postać Boga stała się ludzkim ciałem, na którym położył On swoją pieczęć. Przaśne Słowo Boga nie tylko przedstawia Jego samego, lecz jest także absolutną Prawdą, a więc doskonałym pokarmem wiecznego żywota. Nie bez powodu, Pan Jezus uczył:

• Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy. Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec. Jan 6/27. Nawiązując do tajemnicy Chrystusa, Paweł napisał o Nim:
• Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielką walkę toczę o was, o tych, którzy są w Laodycei, i o tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie osobiście, aby ich serca doznały pokrzepienia, aby zostali w miłości pouczeni, ku osiągnięciu całego bogactwa PEŁNI zrozumienia, ku głębszemu poznaniu tajemnicy Boga – to jest Chrystusa. W Nim, (czyli w Słowie Boga), wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte. Kol. 2/2-3. Dlatego też czytamy:
• On jest OBRAZEM Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie… On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest POCZĄTKIEM. Kol. 1/15-18.

W swoim pierworodnym Słowie, Bóg zawarł wizerunek własnej Postaci, a w Niej Jego nieodwołalną wolę, wszechmoc, wszelkie atrybuty Jego władzy, a także ideę i plan stworzenia. Gdy pojawiła się własna, Chrystusowa Postać jedynego Boga, właśnie poprzez Nią Bóg rozpoczął proces dalszego stwarzania. W Nim także i Jego jedynym zbawczym imieniu, które dla świata wciąż jest tajemnicą, jest wszelka Jego nieskończona mądrość i wiedza, także warunki zbawienia, przygotowanego dla grzeszników powracających do Niego. Kol. 2/2-3. Tym sposobem, Chrystus Pan stał się nośnikiem Jego chwały i mocy, a także CENTRALĄ, poprzez którą sam Święty Duch zarządza WSZYSTKIMI i wszystkim. Jego Postać, zawsze więc mówiła jako sam Bóg. Z ust tej Postaci, wypływają wszelkie rozkazy Wszechmogącego. Pomimo znikomych względem wielkości Boga rozmiarów, od początku Postać ta była JEDNO z własnym Duchem Rozkazodawcy. Świat, poznał Chrystusową Postać wg człowieczego ciała. Po powrocie do Nieba jednak, Chrystus nadal przedstawia Postać Wszechmogącego.

• Dlatego, Paweł pouczał: Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. 2L Kor. 5/16-17. Dlatego też, wzywał On słowami:
• To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w Postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być (tu uważaj na słowa) z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca. Filip. 2/5-11.

Nauka, wg której jedno rodzony Chrystus był i ponownie jest W Postaci Bożej oznacza, że ku chwale Boga, wciąż przedstawia On Jego własną, a nie poboczną Mu Postać. Ta zaś jest W OJCU, a nie obok Niego. Jan 1/18. Postacią tą, na pewno nie jest ciało Syna Człowieczego, lecz Duch Tego, który je napełniał. Zatem każdy, kto trwa w Chrystusie Prawdziwym, ten trwa zarówno w Duchu Boga, jak i w Jego Prawdzie, która jest jego widzialnym Obrazem. Napisano, że obok Boga nie ma innego, więc dla bezbożnego, zwiedzionego, i cieleśnie rozumującego świata, Chrystus jest tajemnicą Jego istoty. Tajemnica dotycząca jedyności Boga, ponownie będzie powszechnie objawiona. Dokona się to, zanim zatrąbi siódmy anioł apokalipsy, a więc tuż przed paruzją. Apok. 10/7. Warto to sobie uświadomić, że inny jest ZEWNĘTRZNY przejaw pierworodnego Słowa Boga w rzeczywistości niebiańskiej, a zupełnie inny dotyczy Człowieczego Syna Boga, który przyszedł do nas w ludzkim ciele. Pamiętaj, że Słowo Boga, które poznajesz jako Chrystusa Pana, stanowi z Nim absolutnie jedno duchowe Ciało. Głową Chrystusa, w którym trwają zrodzone z Świętego Ducha Jego dzieci, jest sam Bóg. 1L Kor. 11/3. Jego Słowo nie działa wg jednomyślności, lecz pełniąc rolę służebną, bezwzględnie Mu podlega. Występuje Ono jako jedyny Bóg, przy czym wykonuje wszelkie Jego rozkazy. Działa więc Ono ZAWSZE wg woli Boga, oraz wyłącznie ku Jego chwale. Bóg oświadczył:

• Słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocnie, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa. Izaj. 55/11. Tu muszę przypomnieć, że o Synu wyraził się On:
• Oto mój SŁUGA, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Izaj. 42/1-3. Chrystus Pan zaś, mówił o sobie: Czyż nie Ja jestem Pan, a nie ma innego Boga prócz Mnie? Bóg sprawiedliwy
• i zbawiający nie istnieje poza Mną. Nawróćcie się do Mnie, by się zbawić wszystkie krańce świata, bo JA JESTEM Bogiem, i nikt inny! Przysięgam na Siebie samego, z moich ust wychodzi sprawiedliwość, SŁOWO NIEODWOŁALNE. Tak, przede MNĄ się zegnie wszelkie kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie. Izaj. 53/21-23.

Przaśne Słowa Boga, to nic innego jak Ciało Chrystusa, które jest nam pokarmem wiecznego Żywota. Dlatego wskazując na Chrystusa, do współczesnych Janowi napisał on o Nim:.

• To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie Życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, – bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione. 1L Jan 1/1-2.
•  Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od POCZĄTKU. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście Złego. Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca, napisałem do was, ojcowie, żepoznaliście Tego, który jest od początku, napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego. 2L Jan 12-14.

Chrystus Pan, zawsze i bezbłędnie wypowiadał słowa Wiekuiście Żywego, który Go posłał. Gdy w pewnym momencie oświadczył On Żydom, że Jego ciało jest chlebem życia, i że to On będzie w dniu ostatecznym wskrzeszał umarłych, tłum słuchających Go zgorszył się i rozszedł. Jan 6/26-62. Później zaś, pozostałym oznajmił On:.

• Duch daje życie. Ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są Duchem i są Życiem. Jan 6/63.
• Dalej czytamy: Odtąd wielu uczniów Jego odeszło, i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc do dwunastu: Czyż i wy chcecie odejść. Piotr Odpowiedział Mu: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz SŁOWA ŻYWOTA wiecznego. Jan 6/66-68.
• Pan oświadczył: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Jan 11/25.
• Oraz: JA JESTEM Drogą i Prawdą, i Życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście. Rzekł do Niego Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. Odpowiedział mu Jezus: Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzysz, że JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec we Mnie…  Jan 14/7-11.

Widzialny OBRAZ niewidzialnego Boga, niezależnie od tego, jaką przyjmuje On Postać, w żadnym wypadku nie jest Jego kolejną osobą. On jedynie, na sposób widzialny przedstawia Wszechmogącego Pana Zastępów, poza którym i obok którego nikt innego Boga nie zobaczy, ani nie usłyszy. Poprzez Chrystusowe usta Bóg wyraża swoją wolę, oraz wydaje rozkazy Aniołom i wszelkiemu innemu stworzeniu. Po powrocie do Bożej chwały, widzialna, Chrystusowa Postać ponownie zasiada po prawości Świętego Ducha i w Jego chwale, a co więcej, na środku Jego Tronu. Mat. 5/8; Hiob 19/26. Np. O zbawionych czytamy:

• To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie BARANEK, który jest POŚRODKU tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu. Apok. 7/14-17.

Zawsze prostuję poglądy, że Chrystusowa Postać nie zasiada po prawicy Boga, jak się to powszechnie przedstawia, lecz po Jego prawości. Kto chce być zbawiony, także musi stanąć po Jego prawości, która wskazuje na Jego Prawo, i Jego sprawiedliwość. Chrystus Pan zajmuje na Tronie Boga miejsce centralne. Jako Pana Anielskich Zastępów, od początku oglądają Go Aniołowie Boży. Wybrani spośród grzeszników, także będą oglądać Jego oblicze, lecz dopiero po paruzji. Czytaliśmy, że powołany na początku Bóg, to Pierwszy i Ostatni. Potwierdza to wiele innych tekstów. Np.

• Tak mówi Pan, Król Izraela i Odkupiciel jego, Pan Zastępów: JA JESTEM pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza Mną boga. Izaj. 44/6. Biblia

z prostotą uczy, że nie ma dwóch, a tym bardziej trzech Bożych osób, z których każda mogłaby używać tego zawołania. Słowa te więc, wypowiada własna, widzialna Postać Wszechmogącego, którą świat poznał jako ofiarowanego za nas Baranka. Czytaliśmy też, że jest On Odkupicielem i Świętym Izraela, który nie odda swojej  chwały nikomu innemu. Izaj. 43/10-14. Zauważ, że Biblia traktuje o Ojcu chwały  i Panu chwały. Chrystusa więc, otacza wielka tajemnica pobożności, która wymaga zgłębienia Duchem mądrości i objawienia. Nie bez powodu, o swoich modlitwach o Boży lud, Paweł napisał:

• Proszę w nich, aby BÓG PANA NASZEGO Jezusa Chrystusa, OJCIEC CHWAŁY, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu JEGO SAMEGO. Efez. 1/17. Gdy po wieczerzy zdrajca Judasz wyszedł, Pan rzekł do uczni:
• Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a W NIM Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został W NIM otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą W SOBIE samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Jan 13/31-32. Mówił też On:
• A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą W SYNU. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię. (Dodał jednak). Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać MOJE przykazania. Jan 12/14-16. Analogicznie, o dniu zrozumienia Jego tajemnicy, mówił też On:. W owym dniu poznacie, że
• Ja jestem W Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania MOJE i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie.Jan 14/20-21.
• Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w swojej chwale ORAZ w chwale Ojca i świętych aniołów. Łuk. 9/26.Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania. Mat. 16/27. Pan Jezus, prosił Ojca. A teraz
• Ty Ojcze, otocz Mnie u siebie TĄ SAMĄ chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Jan 17/5.
• Wy jesteście moimi świadkami: czy jest jaki Bóg oprócz Mnie? albo inna Skała? – Ja nie znam takiego! Izaj. 45/9.

A teraz pytanie: Czy w czasie powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa, gdy przyjdzie On w chwale Ojca, jako w swojej chwale, Ojciec pozostanie bez chwały? Czyją chwałę oglądał Izajasz? Otóż spróbuj to pojąć, że Ojciec i Syn, stanowią JEDNO duchowe Ciało Boga. Odwieczny wizerunek Świętego Ducha, zawsze jest w Jego łonie, a więc W NIM, a nie obok Niego. Jan 1/18. Na różny sposób w prostocie i konsekwentnie Słowo Boga obwieszcza, że Chrystusowa Postać, bardziej jest Jego posłańcem, Jego własnym ORGANEM, bądź Jego narzędziem, czy obosiecznym mieczem w Jego ustach, niż Jego drugą osobą. W Biblii nierzadko czytamy o Nim jako o prawicy Boga, która rozciągnęła Niebo i ziemię, o rękach, które nas ukształtowały, czy o Jego tchnieniu. Nawiązując do wizji Izajasza, który oglądał Boga w Jego chwale, natchniony Świętym Duchem Jan, względem Chrystusa używa określenia: RAMIĘ PAŃSKIE. Świadczy też on, że jako Człowieczy Syn Boga, Pan Jezus pojawił się, aby spełniło się słowo proroka Izajasza, który rzekł:

• Panie, któż uwierzył naszemu głosowi? A ramię Pańskie komu zostało objawione? Dlatego nie mogli uwierzyć, ponieważ znów rzekł Izajasz: Zaślepił ich oczy i twardym uczynił ich serce, żeby nie widzieli oczami oraz nie poznali sercem i nie nawrócili się, ażebym ich uzdrowił. Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił… Jezus zaś tak wołał: Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. Jan 12/38-44. Teraz przedstawię wizję Izajasza:  
• W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest PAN ZASTĘPÓW. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I powiedziałem: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, PANA ZASTĘPÓW! Izaj. 6/1-5.

Skoro chwała Boga nie jest podzielna, przeto uwierz Chrystusowi, że Ojciec ma być nią otoczony W SYNU. Dlatego każdy, kto nie odda czci i chwały Synowi, sam sobie zamyka drogę do Ojca. Jan 4/23,24. Słowa typu: Bóg Jedno-rodzony, który jest W ŁONIE Ojca; JA JESTEM W OJCU Moim,a wy we Mnie i Ja w was; Kto Mnie widzi, ten widzi Ojca, lub Ja i Ojciec JEDNO jesteśmy, to przekazy, które wskazują na jednoosobową tożsamość Tego, który cieleśnie postrzegany jest jako dwie osoby. Oznacza to, że Chrystusowa Postać niewidzialnego Boga, to jedynie widzialna dla stworzeń manifestacja obecności Tego, w którym WSZYSTKO ISTNIEJE, i obok którego nie ma NIKOGO, ani niczego. Duch Boga bowiem, jest Duchem Chrystusa. Jego Postać zaś, to jedyna widzialna Postać Wszechmogącego Ducha. Stąd właśnie słowa: Kto Mnie widzi, ten widzi Ojca. Ma to także związek ze słowami: „Jam jest Pan, Bóg Twój.” Nie jest tu mowa o Panu, który jest obok Boga, lecz o jednym tylko Panu, który jest naszym Bogiem. Gdy rodzimy się na nowo z Jego Ducha, by trwać w przymierzu z Nim, staje się On także naszym Świętym Ojcem. Tak, jak Chrystus jest W OJCU, tak na Jego podobieństwo, wielbiący Boga i posłuszni Mu, trwają w Jego Duchu. Uwielbiamy Go zaś w Jego Prawdzie, która przyjęła Chrystusową Postać, i która nosi i objawia Jego Wizerunek, chwałę, wszechmoc, wolę, tytuły, a nawet Jego jedno tylko zbawcze imię. Pierworodne Słowo Boga bowiem, które jest Duchem z Jego Ducha, od początku nieustannie stanowi widzialną Postać Boga niewidzialnego. Właśnie Chrystusa oglądają, i głosu Jego słuchają wszyscy Aniołowie. Zabrani do Jego Królestwa, także będą oglądać WŁASNE oblicze Boga Prawdziwego. I to jest Prawda przez duże P, którą należy przyjąć i zgłębiać, aż do skutecznego zrozumienia. Pośród Bożego ludu, tajemnica pobożności w Chrystusie była znana i głoszona. W nawiązaniu do niej, Paweł napisał:  

• Głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały… (który nie odda jej nikomu. Jego Tajemnicę, objawia tylko Duch Boga, dlatego dalej czytamy):Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. 1L Kor. 2/7-10.

Paweł głosił też, że W Chrystusie zamieszkała CAŁA Pełnia Bóstwa. L Kolos. 2/2, 3, 9. Biblia nie uczy o Pełni Ojca, i o osobnej Pełni Syna. Nie uczy też o dwóch dobrych Pasterzach, dwóch Sędziach, Zbawicielach, Chrystusach, etc.. Nigdzie nie czytamy o dwóch obliczach Ojca i Syna, lecz o jednym tylko, widzialnym obliczu Boga. Nowy Testament, otwiera wszystkie te tajemnice. Ostatecznym i pełnym objawieniem Chrystusowej Pełni Pana Jezusa Chrystusa jednak, jest Apokalipsa Jana. Jest to księga, która nie tylko opisuje historię czasów końca, przedstawioną w zakodowanych znakach. Rozpoczyna się ona bowiem słowami: „Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg.” Apok. 1/1. Pierwsze trzy słowa, dotyczą tajemnicy pobożności w Chrystusie. Podkreślone zaś przypominają, że jako osoba i decydent, Bóg wciąż jest JEDEN. Oto warte rozważenia słowa:

• BĘDĄ kapłanami Boga i Chrystusa i będą Z NIM królować.” Apok. 20/6.

Zauważ, że czytamy tu o Bogu i Chrystusie, jako o Nim. Podobnie jest w opisie Nowego Jeruzalem, które Bóg przygotował dla swej Oblubienicy. W mieście tym, Anioł uka­zał Janowi Tron Boga. Ku refleksji czytamy:

• „I ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z TRONU Boga i Baranka… I będzie w nim Tron Boga i Baranka, a słudzy Jego, będą Mu cześć oddawali.  I będą oglądać Jego oblicze, a imię Jego na ich czołach”. Apok. 22/1,3,4.

Czy sformułowania te, nie pobudzają ku zrozumieniu ważnej tajemnicy? Opisy te bowiem, wskazują na tożsamą postać Ojca i Syna. Zauważ, że Syn nie za­siada na osobnym Tronie. Jeden bowiem jest Bóg, i tylko jeden Jego Tron. Słudzy Boga i Baranka zaś, nie będą oddawali czci Ojcu i Synowi, lecz JEMU. Będą oni także, oglądać jedno JEGO oblicze. Co do imienia Zasia­dającego, to nie będą oni mieli na czołach dwóch różnych imion, lecz jedno tylko imię JEGO. Nie powinno to być już dla Ciebie tajemnicą, że jest to imię Pana Jezusa Chrystusa. Co do sług Boga i sług Ba­ranka, to są to ci sami słudzy. Zatem, wersy Apok. 22/1-4, są otwarciem tajem­nicy, wstęp­nie zapieczętowanej w Apok. 14/1. Obraz, który ukazywał nam sa­mego Ba­ranka, nawiązywał jakby do dwóch imion. Tu zaś, przekaz wskazujący tron Ojca i Syna, sprowadza wizję do jednego tylko Zasiadającego, i jednego tylko „ich” imie­nia. Imię Chrystusa, stanowi pieczęć Boga żywego, którą znakuje On czoła wybranych. Zagadnienie to powinno być już dla Ciebie jasne, a na potwierdzenie tego czytałeś, że zbawieni będą oglądać jedno tylko oblicze zasiadającego na tronie, a Jego imię na ich czołach. O zapieczętowaniu tak zwanej resztki zbawionych w Chrystusie, a będą to już ci ludzie czasów końca,  którzy na żywo doczekają powtórnego przyjścia Pana, Jan napisał:

• Potem ujrzałem czterech aniołów stojących na czterech narożnikach ziemi, powstrzymujących cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał po ziemi ani po morzu, ani na żadne drzewo. I ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego. I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela: Apok.7/1-4.

Pamiętaj, że Głowa Chry­stusowego ciała, w którym trwamy, jako w Jego Duchu i Jego Prawdzie, tak naprawdę jest Głową wszechmogącego Boga. 1 Kor. 11/1-3. Stąd jeden tylko Jego Święty Duch, jeden tylko Tron, jedna tylko Jego własna, widzialna, Chrystusowa Postać, która na nim zasiada, jedno Jego oblicze, i jedno imię, którym zasiadający na Tronie  rozkazał oznakować nasze czoła. Dlatego też każdy, kto trwa w Chrystusie Prawdziwym, w naturalny sposób trwa zarówno w Ojcu, jak i w Synu, a więc tak w Świętym Duchu Boga, jak i w Jego Prawdzie. Czy Duch Ojca także jest Chrystusem? Oczywiście! Odchodząc do Nieba, swoim uczniom Pan Jezus obiecał.

• A oto JA JESTEM z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Mat. 28/20. Mówił jednak też:
• Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać MOJE przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze, – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Jan 14/15-17.
• lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu, duch jednak posiada życie, na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała, mocą mieszkającego w was swego Ducha. Rzym. 8/9-11.

Nie da się więc zaprzeczyć, że Święty Chrystusowy Duch, który wskrzesił z martwych Pana Jezusa Chrystusa, by zamieszkać w zrodzonych na nowo i pośród nich, jest zarówno Chrystusem, jak i jedynym Świętym Ojcem, który Go z martwych wzbudził. Chociaż wszystko ma istnienie W DUCHU OJCA, nie urzęduje On na ziemi, lecz w Niebie. Obecna Ziemia także jest W NIM, lecz spowija ją duchowa ciemność. Dlaczego? Wspominałem już, że jest ona przeznaczona na ostateczny sąd i wiekuistą zagładę. Zagłady tej jednak unikną ci grzesznicy, którzy w związku z krwawą ofiarą Chrystusa, nawrócili się do Boga Prawdziwego, i zgodnie z Jego wolą poddali się Jego Synowi. Skoro tak w Ojcu, jak i Synu, Bóg jest jednym tylko Świętym Duchem, przeto jest On zarówno Ojcem Prawdy, jak i jedyną zbawczą Prawdą. Ta bowiem jest cząstką Jego własnego Duchowego Ciała. Tu przypomnę słowa Pana Jezusa:

• Uświęć ich w Prawdzie. Słowo Twoje jest Prawdą. Jan 17/17. JA JESTEM Drogą i Prawdą, i Życiem. Jan 14/6.

O Duchu Prawdy czytamy podobnie: Duch daje świadectwo, bo Duch jest Prawdą. 1L Jan 5/6. Jako jeden tylko Chrystus Wszechmogący, Duch Ojca sam wysłuchuje nas, dotyka i napełnia posłusznych Mu. Do Niego, nie do Syna modlimy się słowami: Ojcze nasz, który jesteś w Niebie. Tak Jego wola, jak i wszelkie Jego działanie, to wola i działanie jednego tylko Króla królów i Pana Panów, któremu mamy oddać chwałę, oraz uwielbić Go w Jego własnej, Chrystusowej Postaci. Właśnie Chrystusowa Postać, przyszła na świat w poniżeniu, jako Jego Człowieczy Syn. On stanowi własny, widzialny OBRAZ Pana anielskich Zastępów. Nie bez powodu uczył On nas, że gdy będziemy prosić Ojca wzywając Jego imienia, TO ON UCZYNI, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. Jan 14/13. Paweł napisał analogicznie:

• Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu, (a więc Świętemu Duchowi Ojca) chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia! Amen! Efez. 3/20-21.
• Analogicznie czytamy: Przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was  ku chwale Boga. L Rzym. 15/7.
• Napisano też: aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca… Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą. L Filip. 2/10-13.

Pamiętaj, że cokolwiek czyni widzialna, Chrystusowa Postać Boga, to dzieje się to wg woli Świętego Ducha, oraz wyłącznie ku Jego chwale. Także nas, Chrystus nie uczynił kapłanami dla siebie, lecz dla Boga i Ojca swojego. Apok. 1/6. Nasz Ojciec dokonuje wszelkich swoich dzieł, wyłącznie poprzez swoje pierworodne Słowo. Ono jest doskonałym nośnikiem Jego Chrystusowej Postaci, Jego chwały, woli, mocy, wszelkich Jego tytułów, oraz Jego jedynego zbawczego imienia. Dlatego o dniu, w którym Zły zostanie związany, i w którym rozpocznie się panowanie Wszechmogącego, napisano:

• A Pan BĘDZIE Królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie JEDEN i JEDNO będzie Jego imię. Zachar. 14/9.

Potwierdza się, że słowa: Ja i Ojciec JEDNO jesteśmy, na pewno nie dotyczą ludzkiego pojęcia jednomyślności, lecz mają związek z absolutną tożsamością. Kto jest członkiem Chrystusowego Ciała, którego Głową jest sam Bóg, 1Kor. 11/3, ten w istocie trwa w jedynym Bogu Prawdziwym. 1L Jan. 5/20. Nie da się uczcić Boga inaczej, jak tylko w Synu, przez Niego, i tylko poprzez wezwanie Jego imienia. Wysłuchuje Ojciec, a Jego wolę, ZAWSZE wykonuje Jego pierworodne Słowo, które nosi i objawia Jego imię. Jest to bowiem jedno tylko imię OJCA I SYNA. Tu wskażę na manipulację, wg której, względem przyjmujących Pana Jezusa i Jego nauki, rzekomo nakazał On, by udzielać im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Mat. 28/19. Jest to jednak przekręt. Odnośne przekonania, że chodzi tu o jedno tylko imię Chrystusa, potwierdza „Historia Kościelna”, spisana przez Euzebiusza z Cezarei. Obejmuje ona wydarzenia Kościoła do roku 324. Były to czasy, zanim pod naciskiem Cesarza Konstantyna, Sobór w Nicei ogłosił dogmat o pseudo świętej trójcy. W przekazach Historii Kościelnej, które dotyczą wspomnień o działalności apostołów, między innymi czytamy:

• „Inni wreszcie apostołowie, narażeni na tysiączne zasadzki na swe życie, opuścili ziemię żydowską i wyruszyli na opowiadanie i nauczanie do wszystkich narodów, pełni mocy Chrystusa, który rzekł do nich: (Tu uważaj na dalsze słowa): Idźcie, i nauczajcie wszystkie narody w imię MOJE.„

W Encyklopedii katolickiej wydanej przez KUL w roku 1976, tom trzeci, na stronie 354, pod hasłem: „chrzest” czytamy. „…

• obecnie teologowie biblijni przyjmują, że formuła trynitarna, (A więc formuła: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego), ma charakter redakcyjny… Dalsza część cytatu wyjaśnia, iż w kwestii chrztu, Pan Jezus miał zaznaczyć jedynie: „udzielajcie im chrztu w imię moje,” tzn. na mój rozkaz i w mojej mocy, by odróżnić swój chrzest od chrztu Jana Chrzciciela.”

Niejaki Ewald Frank z Krefeldu, w Okólniku z grudnia 2009r., na stronie 19, pisze wprost:.

• „U Mateusza 28/19, w oryginale jest napisane: <<Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w Moje imię. (onto onomati mou)>>

Nie bez powodu, rzymsko-katolicki ksiądz Józef Kudasiewicz, w swej pracy: „Jak zrozumieć Pismo Święte”, (Wydawnictwo KUL, Lublin 1987, w części III o tytule: „Jezus historii, a Chrystus wiary”, na stronach 106 i 107), przyznaje iż:

• „należy odróżnić autentyczne, pierwotne słowa Pana o treści: (ipsissima verba Jesu), od elementów interpretacyjno redakcyjnych„.

Już w II wieku, Rzymski filozof Celsus, wskazywał na wielkie fałszowanie pism chrześcijańskich, mówiąc o rewizjonistach, że

• „Przerabiali (oni) Pisma Święte z ich pierwotnej postaci, i usunęli wszystko, co pozwalało im na odparcie skierowanych przeciwko nim zarzutów.” Uczeni wykazali, że cztery uznane przez rzymski kościół Ewangelie, zostały przerobione i poprawione.

Gdy w 312 roku, z woli nie ochrzczonego jeszcze cesarza Konstantyna chrześcijaństwo stało się religią państwową Rzymu, powstała Instytucja Kościoła Katolickiego. Był to początek prześladowania i mordowania przedstawicieli innych wyznań. Wiedz to, iż nikomu nie wolno podważać biblijnej Prawdy. Apostołowie i następujący po nich, chrzcili w jedno tylko imię Boga, które zostało im objawione w Chrystusie. Wskazań tych, nikomu nie wolno było zmieniać, ani też wymyślać innych form chrztu. Niedopuszczalne też jest, gdy chrzci się bezwolne i nieświadome niemowlęta. Mimo przekrętów zauważ, że nawet wskazująca na rzekome trzy Boże osoby formuła, nie jest w stanie tego ukryć, że chodzi tu o jedno tylko imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ponieważ Duch Chrystusa jest tożsamy z Duchem Wszechmogącego, przeto wciąż jest On z TRWAJĄCYMI w Chrystusie Jego dziećmi. Właśnie z tego powodu, nazwany jest On nie tylko Chrystusem, który będzie z nami aż do skończenia świata, lecz także Tym, który wzbudził Syna spośród martwych. Czy Duch Chrystusa wcześniej wskazywał na SWOJĄ Chrystusową Postać, Tak! O planie zbawienia, które Bóg przygotował nam w swoim Synu, a które było przepowiadane przez proroków, Piotr napisał:

• Nad tym zbawieniem wszczęli poszukiwania i badania prorocy – ci, którzy przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał DUCH CHRYSTUSA, który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone dla CHRYSTUSA (w człowieczym ciele), i mające potem nastąpić uwielbienia. 1Piotr 1/10-11.

Ponownie czytamy tu o Duchu Chrystusa, który mieszka tak pośród Bożego ludu, jak i w nas. Znamy więc Tego, do którego należymy, i do którego należy wszelka pomsta. Chociaż Jego widzialna Postać jest w Niebie, lecz Chrystusowy Duch, będzie z nami aż do skończenia świata.  On sam będzie nas pouczał, objawiał, pocieszał, napełniał, działał przez nas, etc. Czynić będzie to jako jeden Bóg, który cząstką swego Ducha objawił się światu w człowieczym ciele. Właśnie On, nosi jedno tylko zbawcze imię. Czy Nowy Testament zawiera więcej informacji, wg których Chrystus był Bogiem Izraela? Tak! Np. o Mojżeszu, Paweł napisał: ze

• Uważał bowiem za więks bogactwo znoszenie zniewag dla Chrystusa niż wszystkie skarby Egiptu, gdyż patrzył na zapłatę. Hebr. 11/26.

Także o Izraelitach, których Mojżesz wyprowadził z Egiptu, czytamy:

• i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała – to był Chrystus. 1Kor. 10/2-4.

Jak w Starym Przymierzu Izraelici byli ochrzczeni w imię Mojżesza, tak obecnie Boży lud obowiązuje chrzest w imię Pana Jezusa Chrystusa. Tak właśnie, chrzcili apostołowie i pierwsi chrześcijanie. Zdaj więc sobie sprawę, że wszelkie zmiany w Biblii, stanowią odstępstwo od nauki, RAZ przekazanej świętym Najwyższego. Tą jednak, Boży lud zachowa aż do końca.

Bolesław Olborski