„Solus Christus”, czyli „Tylko Chrystus”!
Zasada „Tylko Chrystus” dotyczy istoty i treści wiary chrześcijańskiej. Pismo Święte uczy, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem:
„A niezaprzeczalnie wielka jest tajemnica pobożności: Ten, który objawił się w ciele, dostąpił usprawiedliwienia w duchu, widziany był przez aniołów, ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę na świecie, został wzięty do chwały” (1 Tym. 3:16);
„Gdyż w Nim cała Pemia zechciała zamieszkać” (Kol. 1:19).
Pan Jezus Chrystus stał się zastępcą grzesznika przed Bogiem. On umarł jako ofiara przebłagalna za grzechy całego świata. Stał się przekleństwem za grzesznika, kiedy poniósł śmierć za jego grzechy według Pisma Świętego:
„Bóg natomiast daje dowód swojej miłości do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzym. 5:8).
W momencie przyjęcia Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela, On przychodzi i zamieszkuje w wierzącym i wnosi w niego Swoje życie. On powiedział:
„Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia” (Jan 5:24).
Dlaczego tylko Jezus Chrystus?
Jezus Chrystus jest jedynym, wyjątkowym Synem Bożym:
„Słowo zatem stało się ciałem; pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas — i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jedynego zrodzonego, który pochodzi od Ojca” (Jan 1:14).
On mógł powiedzieć o Sobie tak:
„Ja i Ojciec jesteśmy jedno” (Jan 10:30).
Apostoł Paweł o Jezusie Chrystusie napisał tak:
„On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie” (Filip. 17a).
Jezus Chrystus jest wieczny. On jest Bogiem. On istniał przed założeniem świata, istniał w przeszłości i będzie istniał na wieki:
„Na początku było Słowo; Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo” (Jan 1:1);
„Wówczas Jezus odpowiedział: Ręczę i zapewniam, zanim powstał Abraham, Ja jestem” (Jan 8:58).
Jezus Chrystus był z Ojcem bezpośrednio zaangażowany w dzieło stworzenia. To On trzyma wszystko w Swoich rękach:
„On [Jezus Chrystus] sam jest przed wszystkim i w Nim trwa wszystko razem połączone” (Kol. 1:17).
Tylko Jezus Chrystus został zrodzony z dziewicy, poczęty z Ducha Świętego:
„Gdy rozważał taką możliwość, ukazał mu się we śnie anioł Pana i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To, że spodziewa się dziecka, sprawił Duch Święty” (Mat. 1:20).
Jedynie Jezus Chrystus poniósł nasze grzechy na krzyż, abyśmy mogli dostąpić przebaczenia i być od nich zbawieni:
„Urodzi ona Syna i dasz Mu na imię Jezus, On bowiem wybawi swój lud z jego grzechów” (Mat. 1:21).
Wyjątkowość Pana Jezusa dobitnie jest pokazana w nauczaniu apostolskim:
„Gdyż jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 Tym. 2:5).
Nie ma innego sposobu zbawienia, jak tylko w Nim. Jedynie Ten, który był doskonale Sprawiedliwy, był w stanie zgładzić nasze grzechy i ofiarować nam, grzesznikom, Swoją sprawiedliwość:
„On Tego, który nie poznał grzechu, za nas uczynił grzechem, abyśmy my w Nim stali się sprawiedliwością Boga” (2 Kor. 5:21).
Pismo Święte koncentruje się na jednej postaci, mianowicie na Panu Jezusie Chrystusie. Stary Testament zapowiada Go, Nowy Testament zaś objawia Go jako jedynego Zbawiciela, Pana, Bożego Syna. Pismo Święte podkreśla, że w nikim innym, poza Panem Jezusem, nie ma zbawienia. On jest jedyną drogą do Ojca. On powiedział:
„Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie” (Jan 14:6).
Apostoł Piotr głosił:
„To niech dla was wszystkich, a także dla całego ludu Izraela, będzie jasne, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wzbudził z martwych. Dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy. I nie ma w nikim innym zbawienia, gdyż nie dano nam ludziom żadnego innego imienia pod niebem, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz. AP. 4:10.12).
Jedynie Jezus Chrystus ma moc nad śmiercią i moc wskrzeszania z martwych:
„Ojciec dlatego Mnie miłuje, że Ja oddaję swoje życie, by następnie je odzyskać. Nikt nie odbiera mi życia. Oddaję je z własnej woli. Mam prawo je oddać i mam prawo je odzyskać. Takie polecenie otrzymałem od mojego Ojca” (Jan 10:17-18).
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa nic było duchowe, lecz fizyczne. Po Swoim zmartwychwstaniu powiedział:
„Przyjrzyjcie się moim rękom oraz moim stopom – to jestem Ja sam. Dotknijcie Mnie. Zauważcie, że duch nie ma ciała ani kości, a Ja – jak widzicie — mam” (Łuk. 24:39).
Jego zmartwychwstanie wyróżnia Go jako wyjątkowego Syna Bożego:
„Z racji zmartwychwstania, okazał się Synem Boga potężnym w swojej mocy. To Jezus Chrystus, nasz Pan” (Rzym. 1:4b).
Po Swoim zmartwychwstaniu poszedł tam, skąd przyszedł:
„A gdy tak patrzyli, jak On wstępuje do nieba, stanęli przy nich dwaj mężczyźni ubrani w białe szaty. Galilejczycy – zapytali – dlaczego tak stoicie i patrzycie w niebo? Ten Jezus, który został zabrany od was w górę, do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki widzieliście, że odszedł” (Dz. AP. 1:10-11).
Tylko Jezus Chrystus przyjmował uwielbienie równe Bogu Ojcu:
„Tomasz wyznał: Mój Pan i Mój Bóg! Wtedy Jezus powiedział: Uwierzyłeś dlatego, że Mnie zobaczyłeś? Szczęśliwi, którzy nic zobaczyli) a jednak uwierzyli” (Jan 20:28-29).
Sani Bóg Ojciec stwierdził, że Syn ma być wielbiony tak, jak Bóg:
„Aby wszyscy czcili Syna tak, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał” (Jan 5:23).
Szatanowi Jezus Chrystus dobitnie powiedział:
„Wówczas Jezus skierował do niego słowa: Odejdź, szatanie! Gdyż jest napisane: Panu, swojemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i służył jedynie Jemu” (Mat. 4:10).
Uczniowie Jezusa Chrystusa nie przyjmowali uwielbienia należnego Bogu:
„Kiedy Piotr się zbliżał, Korneliusz wyszedł mu naprzeciw i w pokłonie upadł mu do stóp. Piotr podniósł go i powiedział: Wstań, ja też jestem człowiekiem” (Dz. AP. 10:25-26);
„Gdy apostołowie, Barnaba i Paweł, o tym usłyszeli, rozdarli swoje szaty, wybiegli przed tłum i krzyczeli: Ludzie, dlaczego to robicie?! Jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy! Głosimy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, morze oraz to, co je napełnia” (Dz. Ap. 14).
Aniołowie nie przyjmowali uwielbienia należnego tylko Bogu, Apostoł Jan napisał:
„W upadłem do jego stóp, by mu się pokłonić. Lecz on mnie powstrzymał: Nie rób tego! – powiedział. – Jestem współsługą twoim oraz twoich braci, którzy mają świadectwo Jezusa. Pokłon oddaj Bogu! A tym świadectwem Jezusa jest duch proroctwa” (Obj. Jana 19:10).
Jezus Chrystus wskazywał na fakt, że posiada boskie cechy.
On miał moc ożywiania tych, których chciał:
„Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak Syn ożywia tych, których chce” (Jan 5:21).
On miał moc przebaczania grzechów i uzdrawiania chorych:
„Wiedzcie jednak, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę przebaczania grzechów. I tu polecił sparaliżowanemu: – Wstań, złóż posłanie. Możesz iść do domu” (Mat. 9:6).
On miał moc uciszania wiatru i burz,
„Wtedy On wstał, stłumił wiatr i powiedział do rozszalałej toni: Cisza! Uspokój się! I zgasł wiatr i zapanowała wielka cisza” (Mar. 4:39)
On zna nas i wie wszystko na nasz temat:
„Jezus jednak im nie ufał, dlatego 'że znał wszystkich i nie potrzebował świadectwa o człowieku. Sam bowiem rozpoznawał, co się w każdym kryje” (Jan 2:24-25).
Bóg Ojciec powierzył wszelki sąd Jezusowi Chrystusowi:
„Ojciec bowiem nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi” (Jan 5:22).
On będzie rządził światem przy końcu wieków:
„Lecz o Synu: Twój tron, o Boże, trwać będzie na wieki, Berłem prawości berło Twojego Królestwa” (Hebr. 1:8).
Potrzebujemy doskonałego Pośrednika przed Panem Bogiem!
Kim jest Pośrednik? Jest to osoba, która w zastępstwie, dla naszego dobra reprezentuje nas przed kimś trzecim. Pośrednik wykonuje za nas to, czego sami nic jesteśmy w stanie wykonać. Grzesznik ma poważny problem. Tyłu problemem jest grzech. Grzech to ominięcie Pana Boga.
Dlaczego problemem jest grzech? Bóg jest święty. On nienawidzi grzechu i nie jest w stanie grzechu tolerować. W Piśmie Świętym czytamy, że przed swoim nawróceniem człowiek jest dzieckiem gniewu, czyli obiektem Bożego gniewu:
„Do takich ludzi zresztą my wszyscy niegdyś należeliśmy. Targały nami żądze ciała, jego pragnienia i pomysły – byliśmy z natury warci gniewu, zupełnie tak, jak pozostali” (Efez. 2:3).
Człowiek obarczony grzechem ma tendencję do unikania odpowiedzialności. Usiłuje odsuwać święte Boże roszczenia wobec siebie. Innym razem zaś wywyższa siebie do poziomu Boga, albo nawet nad Samego Boga. Takie postępowanie sprawia, że człowiek słusznie zasługuje na Boży gniew. Dopóki nie przekonamy się o swoim grzechu i dopóki nie stwierdzimy, że grzech jest naszym poważnym problemem, nie jesteśmy gotowi, by przyjść do Jezusa Chrystusa jako jedynego Po średnika. Boży gniew wyklucza możliwość przyjścia człowieka do Boga bez udziału Pośrednika!
„Po to też jest pośrednikiem Nowego Przymierza, aby gdy została poniesiona śmierć dla odkupienia wykroczeń popełnionych za pierwszego przymierza ci, którzy zostali zaproszeni, dostąpili spełnienia obietnicy wiecznego dziedzictwa” (Hebr. 9:15).
Na podstawie Pisma Świętego jedynym Pośrednikiem do Boga Ojca jest Pan Jezus, który poprzez Swoją śmierć i zmartwychwstanie stanął przed Bogiem jako nasz arcykapłan. On Swoją ofiarą dokonał przebłagania za nasze grzechy. On, będąc teraz przed Bożym tronem wstawia się za nami u Ojca:
„Kto ma oskarżać wybranych przez Boga? Przecież Bóg usprawiedliwia. Kto ma potępiać? Jezus Chrystus, który umarł – więcej, który zmartwychwstał i przebywa po prawicy Boga — On przecież wstawia się za nami” (Rzym. 8:33-34).
Tylko Jezusa Chrystusa Pan Bóg wybrał na Pośrednika!
W Piśmie Świętym czytamy:
„Oto mój ukochany Syn, źródło mojej radości” (Mat. 3:17a).
Dlaczego Bóg wybrał Jezusa Chrystusa, a nic kogoś innego na Pośrednika? Biblia wskazują na kilka ważnych Jego cech, które powodują, że On i tylko On mógł otrzymać to szczególne zadanie. Jezus Chrystus jest Tyn, który odwiecznie zna Ojca:
„Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga” (Jan 1:1b-2).
Ojca widział tylko Ten, który jest od Boga:
„Nie oznacza to, że Ojca zobaczył ktoś jeszcze poza Tym, który jest od Boga – bo tylko On widział Ojca” (Jan 6:46).
Czy jest ktoś inny, kto od zawsze znał Ojca, ktoś, kto jest tej samej natury, co Ojciec? Nie ma drugiej takiej Osoby. A więc, Bóg Ojciec wysłał nam Kogoś, który był Jemu najbliższy. To wyraża wielką miłość Pana Boga wobec nas.
Jezus Chrystus to Jedyny Boży Syn całkowicie i dobrowolnie oddany Swojemu Ojcu. Jako Odwieczny Syn zawsze i z radością pragnie spełniać wolę Ojca, nawet gdy to wymaga najwyższego oddania. W Swojej modlitwie Jezus Chrystus tak zwrócił się do Swojego Ojca:
„Ojcze, jeśli chcesz, oddal ode Mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, ale Twoja niech się stanie” (Łuk. 22:42).
Bóg oczekuje, że grzesznik zaufa jedynemu pośrednikowi, którego wyznaczył. Jezus Chrystus jest jedynym Pośrednikiem, który jest w stanic doprowadzić każdego z nas do Ojca. Nikt więcej nie był i nigdy nic będzie w stanie tego zrobić, gdyż nikt więcej nie zna całkowicie Boga Ojca, nie zna Jego woli, nie jest Mu w pełni oddany, nie może oczekiwać, że ze względu na niego Ojciec przyjmie grzeszników. Nikomu innemu nie zależy tak na chwale Ojca, jak właśnie Jemu i w związku z tym nikogo innego Ojciec nie chce w pełni wysłuchać, jedynie Swego umiłowanego Syna. Nie mamy innego Pośrednika. Stąd ogromnym brakiem odpowiedzialności jest zaufanie komukolwiek innemu i w ten sposób zlekceważenie Tego Jedynego, którego Pan Bóg wybrał do tego zadania.
Tylko Jezus Chrystus rozwiązał ostatecznie problem grzechu!
Jezus Chrystus jest jedynym Kapłanem, który jest w stanie nas zawrócić i zgładzić nasz grzech:
„Dlatego musiał we wszystkim stać się podobny do braci, aby być miłosiernym i wiernym arcykapłanem w sprawach dotyczących Boga, dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.” (Hebr. 2:17-18).
Aby być naszym Pośrednikiem, stał się jednym z nas:
„Może On zatem na zawsze zbawić tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga bo wciąż żyje, aby się za nimi wstawiać. Taki właśnie potrzebny był nam Arcykapłan: święty, niewinny, niesplamiony, odłączony od grzeszników i wyniesiony ponad niebo. Taki, który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a następnie za grzechy ludu. On uczynił to raz na zawsze, gdy złożył w ofierze samego siebie” (Hebr. 7:25-27).
Pismo Święte wyraźnie uczy nas, że to, czego Jezus Chrystus przez Swoją śmierć na krzyżu dokonał, oczyszcza z grzechu tych wszystkich, którzy w Niego uwierzyli, którzy nawrócili się, to znaczy opamiętali się ze swoich grzechów i złożyli całkowitą swoją ufność w Jezusie Chrystusie. Na tym właściwie polega Dobra Nowina, Ewangelia: Tylko Jezus Chrystus!
Czesław Bassara
