Wzywając Boga wielu głowi się, jak należy wypowiadać i wzywać Jego imię. Pośród narodów bowiem jest ono różnobrzmiące, co słusznie oceniane jest, jako niewłaściwe. Podobnie jest z imieniem Jego Człowieczego Syna, którego imię, w istocie jest objawieniem imienia niebiańskiego Ojca, o czym będzie w dalszej treści. Jak racjonalnie wybrnąć z tego zamieszania?
Gdy Mojżesz otrzymał od Boga polecenie, że ma wyprowadzić Izraela z Egiptu, rzekł on do Niego:
– Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć? Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was. Mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz Izraelitom: JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. Wyjścia 3/13-15. BT.
Zauważ więc, że to nie Jehowa posłał Mojżesza do Izraelitów, lecz JESTEM. W niektórych Bibliach jednak, w wersie 15 dopisano imię Jahwe, lub Jehowa. Np. Biblia Warszawsko Praska, Poznańska, Lubelska. Biblia wg Nowego Świata, jest przesadnie nafaszerowana imieniem Jehowa. Co do JESTEM, to są społeczności chrześcijańskie, gdzie twierdzi się, że zawołania Boga o treści: „JESTEM, który JESTEM,” nie można użyć jako Jego imienia, gdyż daje się też ono czytać: „Będę, który Będę, „Okażę się który się Okażę,” a w dalszej treści: „Okażę się posłał mnie do was.” Biblia Nowego Świata. Spróbujmy to pogodzić:. Ponieważ Bóg jest wiekuisty, a więc bez początku i końca, więc spór ten można pogodzić słowami:. Ja zawsze BYŁEM, zawsze JESTEM, i zawsze BĘDĘ. W moim przekonaniu jednak, jego znaczenie po prostu miało treść: JA JESTEM, KTÓRY JESTEM. W dowód tego, że Biblia bywa tendencyjnie fałszowana także Jego imieniem, przytoczę rzekomo tak brzmiący dialog Mojżesza z Bogiem, który oświadczył mu:
– Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, im objawiłem nie. Wyjścia 6/2-3. BT.
Tłumaczenia wersu szóstego, są różnobrzmiące. Np.
– Ale imienia Mego Pan, nie dałem im poznać. Edycja Świętego Pawła.
– Lecz w imieniu Wiekuisty, nie dałem się poznać. Nowa Biblia Gdańska.
– A imienia mego ADONAJ im nie Oznajmiłem. Biblia Jakuba Wujka 6/3.
Różnice brzmienia Bożego imienia w tłumaczeniach poszczególnych przekładów Biblii, jawne przekłamania, a także tłumaczenia pozostałych tekstów, wynikają nie tylko z upodobań religijnych, także chrześcijańskich zgromadzeń. Bywa też, że są one wymuszane przez wydawców tej Księgi. Każde nowe wydanie bowiem, musi różnić się od poprzednich o 10%. W przeciwnym razie, zostanie ono uznane za plagiat. To zaś, wprowadza w naukę Biblijną wręcz absurdalne przekazy, które niedouczeni i laicy, traktują jako kanony swojej wiary. Teraz zapytam: Skoro aż do Mojżesza, nikt nie znał Bożego imienia, to dlaczego w niektórych wydaniach napisano, że Bóg do Abrama powiedział:
– Ja jestem JAHWE, który cię wywiódł z Ur w Chaldei… Abram zaś odpowiedział: O Panie, o JAHWE, po czymże poznam, że otrzymuję ten kraj na własność? Rodzaju 15/6-8. Biblia Warszawsko Praska.
Tekst ten sugeruje, że Bóg objawił Abramowi swe imię, oraz że on i jego potomstwo używali odtąd tego imienia, jako imienia Wszechmogącego. Jest to jednak ewidentne kłamstwo i tendencyjna samowola interpretatora. On też za to odpowie? Przecież Bóg jest Prawdomówny. Domniemam, że w swej rzekomej mądrości, interpretator ten chciał dogodzić swoim religijnym zwierzchnikom i towarzystwu wzajemnej adoracji, do którego przystał. W istocie jednak, podniósł on swoją rękę na Słowo Boga, oraz zamienił Prawdę która uświęca Bogu wierzących, na kłamstwo, w którym sobie upodobał. Umieszczając je w Świętych Pismach przedstawił nieczystość jako naukę, pochodzącą wprost od Boga, czym przyczynił się do zwiedzenia wielu. Jeśli czasem znajdujesz w Biblii sprzeczności, to na pewno nie dlatego, że to Bóg zamotał w swoim Słowie, lecz uczynili to źli ludzie. Otóż wiedz, że imiona Jahwe, Jehowa, oraz im podobne, to literalna kombinacja, utworzona z tetragramu JHVH. Tak właśnie, Bóg podpisał się pod przykazaniami na kamiennych tablicach. Na przestrzeni wieków jednak, w świętych zwojach powstawiano tetragram także w wielu innych miejscach. Czyniono to, z zamysłem wskazania na Boże imię. Zamiast litery te pozostawić w nienaruszonej formie, przetwarzano je na różnie brzmiące wersje. Świadkowie Jehowy, w broszurze: „Imię Boże, które pozostanie na zawsze,” wydanej w roku 1987, na stronie 8, tak piszą o zaistnieniu imion Jahwe i Jehowa: – Cytuję tu, wraz z zadanym przez nich pytaniem:
– Skąd wobec tego wzięła się FORMA Jahwe? W odpowiedzi czytamy: „Zaproponowali ją DZISIEJSI UCZENI, którzy starają się DOCIEC jak pierwotnie wymawiano imię Boże. Niektórzy, – choć nie wszyscy – uważają, że w okresie przed narodzeniem Jezusa, Izraelici prawdopodobnie wymawiali imię Boże Jahwe. Nie ma jednak co do tego całkowitej pewności. MOŻE je TAK wymawiano A MOŻE NIE. Niemniej wielu WOLI FORMĘ Jehowa”.
Zatem, Świadkowie Jehowy nie mają pewności, czy kiedykolwiek tak nazywano Boga. Wynika z tego, że sami oni sobie stworzyli imię, które ubóstwiają. Boży lud jednak, nie ma prawa do wymyślania jakichś nowych form. Nagłośnienie światu jako objawienia, domniemanego imienia Stwórcy bowiem, jest takim samym przestępstwem, jak uczynienie rzeźby, lub malowidła, na rzekome Jego podobieństwo. Kto chce być Bogu posłuszny, musi poprzestać na Jego objawieniu, a nie błądzić po manowcach. Wartość kluczy do Bożego Królestwa, ma tylko tzw. przaśny i czysty pokarm duchowy. Zauważ, że jak Ewangelia Boga jest mocą ku zbawieniu każdego wierzącego Mu, tak też czytamy, że Chrystus jest tą właśnie mocą. Pierwszy Koryntian 1/24. Nowo zrodzonym duchem należy tylko zrozumieć, że w pierwiastku swym, Człowieczy Syn Boga nie jest Jego drugą osobą, lecz Słowem Wszechmogącego. Z Jego to woli, na potrzeby naszego zbawienia, za udziałem Mari, Słowo to stało się ciałem Jego pierworodnego, Człowieczego Syna.
W przekazach swych, Bóg okrył Go tajemnicą pobożności, którą mieliśmy rozwikłać. Do celu tego jednak konieczne jest, by wszelkie Słowa Boga zachowywać w absolutnej czystości. Oznacza to, że do Jego słów, raz przekazanych świętym, nie wolno jest niczego dodać, ani też nic z nich ująć. Galatów 1/7-9. Skoro jednak w miejsce imienia Bożego powstawiano niegdyś tetragram, to wciąż powinien on składać się z tych samych znaków, co na początku. Bóg przedstawia się jako AMEN – Świadek wierny i prawdomówny. Apokalipsa 3/14. Któż więc chce Go poprawiać? Mateusz 5/18.
Teraz ważny komunikat: Skoro imię Jehowa jest imieniem domniemanym, przeto zostało ono do Ewangelii dodane. Wszelkie nadto jednak, to w istocie nieczystość pochodząca od Złego. Mateusz 5/37. Właśnie Zły, tuż przed zakończeniem się dziejów ziemi, wezwał świat do czynnej obrony wymyślonego imienia Boga, jako imienia objawionego wybranym ze świata. Czy nie dostrzegasz w tym podstępu? Tak więc uważam, że pochodzenie imienia Jehowy zostało zdemaskowane. Skoro twór ten nie ma NIC wspólnego z Bożym objawieniem, przeto nie ma on również nic wspólnego z wybraniem czcicieli kłamstwa. Wniosek: Wypełnienie kart Biblii tym imieniem, zwłaszcza Nowego Testamentu, jest wielką pomyłką, lub wstrętnym oszustwem.
Czy w czasach Chrystusa i później, starotestamentowe Pisma nie opiewały chwały imienia Pańskiego? Owszem opiewały, lecz nie znalazłbyś tam ani imienia Jahwe, ani imienia Jehowy. Dawid, gdzie tylko mógł, głosił chwałę Boga i Jego imię, gdyż doskonale ROZUMIAŁ JEGO ZNACZENIE. Żydzi także je ROZUMIELI, a mimo to pogrążyli się w licznych odstępstwach i bałwochwalstwie. Głosi się, że gdy z tego tytułu spadały na nich dolegliwe kary, ze strachu przestali wzywać Boga wg Jego objawienia, a co gorsza zapomnieli je. Podobno, właśnie dlatego konieczne było, by je odtworzyć. Tłumaczenie to jednak, jest absurdalne. Bowiem zarówno w jedynej wówczas na świecie Świątyni Boga, jak i w każdej synagodze, dostępne były Pisma, a w nich nietrudno było znaleźć zarówno zawołanie Boga o treści JESTEM, jak i oryginalnie brzmiące Jego WIELORAKIE imię. Tak dla ówczesnego, jak i dzisiejszego chwalcy Boga, imię JESTEM KTÓRY JESTEM, to imię dziwne. Samo słowo „JESTEM”, które wypowiada On wskazując na SIEBIE bowiem, to imię jakby niepełne. I słusznie. Tego typu odniesienie, każdy może zastosować względem siebie. Nadto zauważ, że Słowa Boga zabrzmiały tak, jak by nie chciał On go zdradzić. Nie bez powodu psalmista napisał:
– O nasz Panie, Boże nasz, jak PRZEDZIWNE Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa. Psalm 8/2. BT.
– Będę głosił Twoje IMIĘ swym braciom, i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia. Psalm 22/23.
Otóż wiedz, że u Izraelitów imię, to nie tyle litery i brzmienie. Tam bowiem, każde imię ma swój wykład, który określa rangę, charakter i znaczenie. Zasada ta, dotyczy również Boga. Ponadto wkrótce się przekonasz, że nie popełniając błędu, zawołanie Boga można odczytywać: „JA JESTEM, który Jestem,” lub po prostu „JESTEM”. Co do Jego wielorakiego imienia natomiast, to z reguły występuje ono w Jego dalszych słowach. Nie jest jednak warunkiem koniecznym, by zawołanie to poprzedzał zaimek JA. Stąd słowa: JESTEM posłał mnie do was. Oto nieliczne z wielu imion, poprzez które przedstawia się Pan Chwały. W każdym z tych przypadków występuje Jego zawołanie, o treści: JA JESTEM. Z poniższych przykładów, wyciągnij wniosek wg wskazania w przykładzie pierwszym.
– Nie obawiaj się, Abramie, bo JA JESTEM, (To jest Jego zawołanie), twoim obrońcą. (Jego imię). Rodzaju 15/1.
– JA JESTEM Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność. Rodzaju 15/7.
– JA JESTEM Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Rodzaju 28/13.
– JA JESTEM Bóg z Betel. Rodzaju 31/13.
– JA JESTEM Bóg wszechmocny. Rodzaju 35/11.
– JA JESTEM Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Wyjścia 20/2.
– Bądźcie świętymi, bo JA JESTEM święty, Pan, Bóg wasz! Kapłańska 19/2.
– Ja Pan, twój Bóg, JESTEM Bogiem zazdrosnym. Wyjścia 20/5.
– JA JESTEM, Ja JEDEN, i nie ma ze Mną ŻADNEGO boga. Powtórzonego Prawa 32/39.
– Bo Pan ma na imię ZAZDROSNY, i JESTEM Bogiem zazdrosnym. Wyjścia 34/4.
– Albowiem JA JESTEM Pan, twój Bóg, Święty Izraela, twój Zbawca. Izajasz 43/3.
– JA JESTEM Pan, wasz Święty, Stworzyciel Izraela, wasz Król! Izajasz 43/15.
– JA JESTEM Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma Boga. Izajasz 45/5-6.
– JA JESTEM pierwszy i Ja ostatni. Moja to ręka założyła ziemię i moja prawica rozciągnęła niebo. Izajasz 48/12-13.
– JA JESTEM Pan, twój Zbawca, i twój Odkupiciel, Wszechmocny Jakuba. Izajasz 49/26.
– Ja i tylko JA JESTEM twym pocieszycielem. Izajasz 51/12.
– lud mój pozna moje imię, zrozumie w ów dzień, że JA JESTEM Tym, który mówi: Otom Ja! Izajasz 52/6.
– JA JESTEM Pan, twój Zbawca, i Wszechmocny Jakuba – twój Odkupiciel. Izajasz 60/16.
– JA JESTEM tym, który mówi sprawiedliwie, potężny w wybawianiu. Izajasz 63/1.
– JA JESTEM Pan, Bóg wszelkiego ciała; czy jest może dla Mnie coś niemożliwego? Jeremiasz 42/27.
W niektórych przekładach jednak, dominują tłumaczenia, o treści: JAM JEST, JA BĘDĘ, czy też OKAŻĘ SIĘ KTÓRY SIĘ OKAŻE. Pojęcie JESTEM jednak, jest najtrafniejsze. Wiekuisty Bóg jest ponad wszelkim czasem. W każdym czasie więc, On po prostu JEST. Nieco odmienną rzeczą jest to, kim On BĘDZIE, czy też kim się On OKAŻE. Bywa, że między innymi wprost czytamy: Oto kilka przykładów:
– Pan BĘDZIE ci wieczną światłością i Bóg twój twoją ozdobą. Izajasz 60/19.
– Pan BĘDZIE ich mocą, w Jego imię będą chodzili. Zachariasz 10/12.
– W owym dniu Pan BĘDZIE obroną mieszkańców Jeruzalem, a każdy z nich, kto jest słaby, będzie jak Dawid, a dom Dawida jak bóstwo, jak anioł Pański na ich czele. Zachariasz 12/8.
– A Pan BĘDZIE królem nad całą ziemią. Wówczas Pan BĘDZIE jeden i jedno będzie Jego imię. Zachariasz 14/9.
– Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie należy pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan BĘDZIE sądził lud swój. (czas przyszły.) Bóg nasz bowiem jest (w istocie BĘDZIE) ogniem pochłaniającym. Hebrajczyków 12/29-30.
Nazwy dotyczące Boga, jak: Adonaj, (Pan), Elohim, Pan Sabaoth, Abba, Wiekuisty i inne, wskazują na Jego rozległe i wszechstronne miano. Dlatego czytamy o Nim:. Pan Bóg wszystko mogący, wszystko widzący, wszędzie obecny, etc.. Abba zaś, to Twórca i Ojciec, który JEST dla nas WSZYSTKIM. On też, działa przez wszystkich i we wszystkich. Co do miana BĘDZIE, to nie zawsze jest ono uwypuklone. Np. O tych, których Chrystus powołał na kapłanów Boga, czytamy:
– Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający NA TRONIE rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest, (a w istocie BĘDZIE, gdyż OKAŻE SIĘ, że to On zasiada) POŚRODKU tronu Boga, (On też), poprowadzi ich do źródeł wód życia: i (jako Bóg), otrze każdą łzę z ich oczu. Apokalipsa 7/15-17.
On też, przed odejściem z tego świata swoim uczniom obiecał, że powróci po swój lud, a mimo to oświadczył:.
– Uczcie (narody) zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto JA JESTEM z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Mateusz. 28/20.
Tu pytam, czy Chrystus Pan jest już z nami, a jeśli tak, to jako kto? Oraz:. O kim tak naprawdę traktują poniższe wersy?
Ponieważ Izrael nie znał BRZMIENIA imienia Boga, gdyż znał tylko Jego zawołanie, więc perspektywicznie obiecał On:.
– Dlatego LUD MÓJ POZNA MOJE IMIĘ i zrozumie, że JA JESTEM tym, który mówi: OTOM JA. Izajasz 52/6.
W Księdze Ezechiela, Bóg również zapowiada objawienie swojego imienia. Oto Jego obietnica:
– Natomiast imię MOJE święte OGŁOSZĘ pośród MEGO ludu izraelskiego; nie pozwolę już bezcześcić świętego mojego imienia w przyszłości, aby narody pogańskie POZNAŁY, że JA JESTEM Pan, Święty w Izraelu. Ezechiel 39/7.
Słowa: Otom Ja, w różnych tłumaczeniach są jedno znaczące z zawołaniem: OTO JESTEM, lub JA JESTEM. W odniesieniu do Boga, zawsze dotyczą one Jego samego. Z powyższych wersów wynika, że zawołanie Boga, które znał dawny Izrael, i które odbierane było jako Jego imię, nie było Jego docelowym imieniem. We właściwym czasie, lud Boży miał DOPIERO poznać imię Świętego. Odnośne obwieszczenie powszechne, miało nastąpić w czasie przyszłym. Czy będzie ono ogłoszone wszystkim? Nie! Przede wszystkim, imię Jego pozna lud Boży. Pan Jezus, wyznał Ojcu:. OBJAWIŁEM
– imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali Słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, (a więc także imię), pochodzi od Ciebie. Jan 17/6-7.
Zastanów się! Gdyby Izrael nazywał Boga imieniem Jehowa, to przecież nie wymagałoby ono objawienia. Za czasów Pana Jezusa bowiem, znaliby je przynajmniej kapłani i uczeni w Piśmie. Czy byłoby to sensowne, by w sytuacji tej Pan musiał je objawiać? Skoro Pan Jezus stwierdził, że OBJAWIŁ imię Ojca, przeto trwający w Chrystusie, znają imię Głowy Pana, którego wzywają. Pierwszy Koryntian 11/3; Apokalipsa 22/4. Do Jego duchowej struktury, w której trwają prawdziwie Bogu wierzący, powrócę za chwilę. Tak czy inaczej, imię Boga, nie może być dla każdej grupy wyznaniowej imieniem dowolnym. Boże Słowo przekonuje, że imię Pana Jezusa Chrystusa jest jedynym, zbawczym imieniem. To zaś oznacza, że przyszedł On na świat nie tylko w imieniu Ojca, lecz także nosił Jego imię. Słowo Boga bowiem jest najpewniejszym nośnikiem Jego imienia. Nie należy więc czynić Boga kłamcą. Oszukanych zaś wzywam: Do świadectwa! Izajasz 8/16 i 20. Wiedz, iż Żydzi mocno reagowali na zawołanie JESTEM. Zatem, objawieniem imienia Ojca, które Pan Jezus zdradził swym wybranym, NIE JEST ani imię Jehowa, ani JESTEM. Zasadniczy błąd Świadków Jehowy i pokrewnych im odłamów jednak, nie polega na jego fonetycznym brzmieniu, a przede wszystkim na tym, że nie uwzględnili oni biblijnych nauk o tajemnicy Boga, którą jest Chrystus i Jego imię. Tymczasem, Jego udział w czci, chwale i wszechmocy jedynego Boga, a także WZYWANIE Jego imienia, jako imienia Ojca, to probierz naszej wiary w Jego Słowo. O odrzuconym przez świat Słowie Boga, które CIAŁEM do swej własności przyszło jako Światłość prawdziwa, napisano:
– Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, TYM, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Jan 1/11-13.
– Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma w sobie świadectwo Boga, kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył świadectwu, jakie Bóg dał o swoim Synu. A świadectwo jest takie: że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu. Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego, nie ma też i życia. O tym napisałem do was, którzy wierzycie W IMIĘ Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne. Pierwszy Jana 5/11-13.
Słowo, w którym tajemnica Boga w Chrystusie jest ukryta, wymaga dociekliwości i rzetelnych badań. Jej pełne rozpieczętowanie, zostało wyznaczone na czas końca. Czas ten już nastąpił. Konieczna więc jest mobilizacja trwających w Chrystusie, by uporządkować swą teologiczną wiedzę, a następnie ogłosić istotę największej z tajemnic Boga. Osiągnięcie jedności wiary w imieniu Chrystusa Pana, wymaga duchowego wzrostu i poznawczego zaangażowania. Zatem: szukajcie, a znajdziecie! Jeśli tylko pragniesz poznać Prawdę, Jej Ociec doprowadzi Ciebie do całej Prawdy. Będzie to więc Prawda, wg Chrystusowej PEŁNI. Ten, który ją stanowi, już teraz ocenia Twoją wiarę w Jego Słowo, a także gorliwość z jaką je badasz i wykonujesz. Przychodząc po swój lud, nie będzie On pytał Ciebie o stosunek do Niego. Ponieważ dano Ci już szansę zapoznania się z Jego istotą i wolą, przyjdzie On z gotową już zapłatą. Co do ludzi obojętnych na Słowo Świętego Ducha, bądź zwiedzionych z powodu niefrasobliwości, to zginą oni wraz tymi, którzy ich w błąd wprowadzają. Większość z nich bowiem, zaufała „specom” od zbawiania. Ludzie ci, Zamiast oddać się Chrystusowi PRAWDZIWEMU, lekkomyślnie powierzyli swój wieczny żywot w ręce pseudo świętych oszustów. Zostaną więc zwiedzieni, najczęściej przez poprzebieranych w ornaty synów Węża. Bóg dopuszcza ostry obłęd, na znajdujących upodobanie w iluzorycznej mistyfikacji pobożności. Ta zaś, jest bałwochwalstwem i bezbożnością. Drugi Tesaloniczan 2/10-12. Modlę się, aby zesłany na świat obłęd, nie stał się Twoim udziałem.
Bolesław Olborski (Grom)
fragm. publikacji pt. „Imię Boga”
