Kim jest Pan Jezus Chrystus?

W świecie, który cały leży w mocy Złego, dominują dwa zasadnicze poglądy na istotę Pana Jezusa Chrystusa.  Pierwszy głosi, że jako Boży Syn,  Pan Jezus jest drugą osobą Bóstwa, które składa się z Ojca, Syna i Ducha Świętego. Z reguły więc wierzy się, że Bóstwo to zawiera w sobie trzy Boże byty, przy czym każda z tych osób jest postacią wiekuistą, wszechmogącą i równą Bogu Ojcu. Kolejny, a zarazem skrajny pogląd jest taki, że Pan Jezus, to po prostu człowiek, który w historii zbawienia, ofiarując swoje życie za wieczne życie pozostałych ludzi, odegrał względem nas szczególną, gdyż zbawienną rolę. Obydwie te wersje jednak są kłamliwe. Co na temat Chrystusa Zbawiciela mówi sama Biblia? Otóż ona jasno wykłada, że Syn Człowieczy Jezus Chrystus, w pierwiastku swym jest Słowem Boga, przez które wszystko się stało. Ewangelia Jana, rozdział 1, wers 3. Dlatego dalej czytamy:

• Na świecie było (SŁOWO), a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
• Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
• Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego.  Ewangelia Jana, rozdział 1, wersy 10-12.

Właśnie Słowo Boga, w jednym ze swoich wielu zewnętrznych przejawów, stało się Ciałem Pana Jezusa. Zarówno o tym, jak również o nadzwyczaj skromnym Jego charakterze, czytamy:

• To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
• On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem,
• lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
• uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. List do Filipian, rozdział 2, wersy 5-8.

Wyraźnie tu czytamy, że to samo Słowo, które na początku wyszło z wnętrza Boga przez Jego usta, wystąpiło w przejawie zewnętrznym tak, że zostało Ono uznane za człowieka. Przejaw zewnętrzny jednak, to tylko czasowy stan Słowa, które wyszło z wnętrza postaci jedynego Boga, jako tchnienie ust Jego. A czy nadal mamy do czynienia z Chrystusem, jako z człowiekiem? Zdecydowanie nie! Obecnie bowiem, Pan Jezus jest jedno z Ożywiającym Duchem Ojca. Dlatego o Chrystusie, jako o drugim Adamie, czytamy:.

• Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam Duchem Ożywiającym. Pierwszy list do Koryntian, rozdział 15, wers 45.

Tu dokonam małej dygresji. O Bogu także czytamy, że jest On Duchem. Ewangelia Jana, rozdział 4, wers 24. Jako jedyny Święty, (patrz: Apokalipsa, rozdział 15, wers 4), jest On właśnie Świętym Duchem, a nie jakimś Duchem trzecim, różnym od jedynego Świętego. Nie bez powodu wyraźnie oświadcza On, że On sam jest naszym jedynym Pocieszycielem. Patrz: Księga Izajasza, rozdział 51, wers 12. Jako Pocieszyciel, Bóg nie jest trzecią osobą Bóstwa, lecz pierwszą i ostatnią. Właśnie z Niego, a więc z Ducha Świętego, rodzimy się na nowo, jako z Ojca wszelkiego stworzenia. On także, jest Ojcem Pana Jezusa. Na przykład: Ewangelia Mateusza, rozdział 1, wersy 18 i 20. Jako jedyny Święty Duch, Bóg dokonuje wszelkiego ożywienia, a czyni to zawsze poprzez swoje Słowo.

Właśnie w Jego Słowie, które także jest tchnieniem ożywiającego Ducha, zawarte jest życie wieczne. W istocie, Duchem Ożywiającym jest sam Bóg, gdyż wraz z mocą Bożą, życie to wypływa z ust Boga, jako Jego Słowo. Ono zaś, jako Jego tchnienie, jest zaledwie cząstką Jego wiecznie żywego, Świętego Ducha. W tym właśnie sensie Pan Jezus mówił, że jest z Ojcem JEDNO, i że Ojciec jest od Niego, (a więc swojego Słowa – tchnienia) większy. Np. Ewangelia Jana, rozdział 14, wers 28. Tchnienie to jednak, jest tożsame z Bogiem i Jego wolą, a co więcej, jest Ono z Nim jednoimienne. W celu jakiegokolwiek ożywienia, Bóg tchnie własnym, a zarazem tożsamym Duchem Ożywiającym, który jest JEDNO ze swoim Synem (Słowem). Hiob przykładowo mówi:.

• „I mnie STWORZYŁ Duch Boży, i TCHNIENIE Wszechmogącego mnie UCZYNIŁO”. Księga Hioba, rozdział 33, wers 4. Jeszcze dosadniej czytamy w Psalmie 33, wers 6, gdzie napisano:
• Przez Słowo Pana powstały niebiosa, i wszystkie ich zastępy przez TCHNIENIE UST Jego.

Bóg wyposaża swoje Słowo we własne moce. Ono zaś, zgodnie z rozkazem Boga, funkcjonuje w Jego imieniu, w Jego rygorach, oraz wg Jego woli. Misją Bożego Słowa bowiem, jest nie tylko objawienie Jego woli i Jego imienia, lecz także wypełnianie wszelakich rozkazów Stwórcy. Choć tchnienie jest mniejsze od Boga, który tchnął Słowo, to jest Ono jednorodną, tożsamą i jednoimienną z Nim cząstką Jego duchowego Ciała. Jest bowiem Ono Jego własnym Duchem, a więc Nim. Mimo, iż Słowo Wszechmogącego jest wszechmogące jak On sam, a także jest tożsame z Nim i Jego wolą, to w żadnym wypadku nie jest Ono bytem kolejnego Stworzyciela. Jako własny DuchBoga wychodzi Ono z Jego ust, by wykonywać dzieła Tego, którego wola musi się wypełnić. Dlatego, Biblia porównuje Boże Słowo do Bożego organu, lub do zespołu organów Boga, które działają w Jego imieniu, jako On. Np. czytamy:.

• „Moja to ręka założyła ziemię i moja prawica rozciągnęła niebo. Gdy na nie zawołam, stawią się natychmiast”. Księga Izajasza, rozdział  48, wers 13. (Prawica i ręka, są tu przedstawione wg liczby pojedynczej). W innym miejscu czytamy:.
•  „Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Tyś naszym Twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy wszyscy”. Księga Izajasza, rozdział  64, wers 7.  (Mowa tu o rękach w liczbie mnogiej).

Takie przykłady, jak powyżej, gdzie Słowo Boga porównywane jest do Jego prawicy lub rąk, można by długo mnożyć.  Wszystkie te odniesienia jednak, dotyczą działań samego Boga. Jak prawica człowieka, czy jego ręce czynią w imieniu danego człowieka, tak tchnienie Boga, jego ręce, czy Jego prawica, zawsze działają w Jego imieniu i ku Jego chwale. Choć napisano, że przez Słowo WSZYSTKO się stało, bądź przez Jego ręce, to ma to przecież także osobową analogię do Chrystusowego Ciała, w którym trwamy z wiarą, i którego Głową jest sam Bóg. WSZYSTKO stało się jakby przez Syna. W istocie zaś, WSZYSKO jest dziełem Boga wszechmogącego, który jako Chrystus Prawdziwy, zawsze działa poprzez swoje Słowo. Ono jest Jego Prawicą i Jego rękami. W nawiązaniu do tajemnicy Chrystusowego Syna, prorok pisze:

• Któż uwierzył wieści naszej, a RAMIĘ Pana komu się objawiło? Księga Izajasza, rozdział  53, wers 1.

RAMIĘ Pana, to pojęcie, które w zewnętrznym przejawie odnosi się właśnie do Bożego Syna. Ono nie objawia się byle komu, lecz wyłącznie otwartym na Słowo Boga Jego dzieciom. Ramię to nie jest drugim Bogiem, lecz jest Ono organem Jedynego. Zawsze więc, działa Ono jako sam Bóg. W tym też sensie, imię Ducha Świętego, a więc Ojca, jest analogiczne do imienia Syna, który w istocie jest Słowem i Duchem samego Boga. Syn (Słowo) więc, jest nie tylko stwórczą mocą Boga, lecz także nośnikiem i objawieniem imienia Tego, który w celach różnorakich działań, zawsze posyła swoje Słowo. Właśnie zewnętrzny, uczłowieczony, a więc uosobiony przejaw Bożego Słowa sprawia, że Syn jest tajemnicą Boga, którą to tajemnicę, pojąć mogą wyłącznie wybrani. O tej wielkiej Chrystusowej tajemnicy, czytamy:.

• A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom, znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale. Pierwszy list do Tymoteusza, rozdział 3, wers 16. O tejże tajemnicy napisano też:
• Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym,
• którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was – nadzieja chwały.
• Jego to głosimy, upominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka z całą mądrością, aby każdego człowieka okazać doskonałym w Chrystusie. List do  Kolosan, rozdział 1, wersy 26-28. Nieco dalej zaś, Paweł pisze o konieczności  głębszego poznania tajemnicy Boga, tj. Chrystusa. List do Kolosan, rozdział 2, wers 2. Czytamy też:
• Dlatego czytając [te słowa] możecie się przekonać o moim zrozumieniu tajemnicy Chrystusa.
• Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom. List do Efezjan, rozdział 3, wersy 4 i 5.

Nie wszystkim więc, dane jest zrozumienie tej wielkiej tajemnicy, która w istocie dotyczy Pełni jednego tylko Chrystusowego Bóstwa. W Jego to Duchu trwają Bogu wierzący. Głową tego Bóstwa jednak, jest sam Bóg. Patrz : Pierwszy list do Koryntian, rozdział 11, wers 3. Bóstwo to jest jednoimienne, bowiem Słowo Boga, którego tchnienie pojawiło się jako Chrystus, jest Jego własnym duchowym Ciałem.  Wszystkie te sprawy może Ci objawić jedynie oświecone przez Boga Jego Słowo, które na sposób zewnętrzny, na potrzeby naszego zbawienia, przejawiło się jako Jego Syn. Dlatego właśnie, względem tajemnicy dotyczącej Ojca i Syna, Pan Jezus powiedział:

• Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn (Słowo) zechce objawić. Ewangelia Łukasza, rozdział 10, wers 22. Czytamy też:
• A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, JEDYNEGO prawdziwego Boga, ORAZ TEGO, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ewangelia Jana, rozdział 17, wers 3.

Napisano więc, że poznanie Ojca, poza którym nie ma Boga, i Syna, który jest Jego tajemnicą, to życie wieczne. Świat, który cały leży w mocy Złego, w zaślepieniu swym nie rozumie kim jest Ojciec, a kim jest Boży Syn, którego niesłusznie świat uznaje za kolejną osobę Boga.

Przede wszystkim jednak zauważ, że nie ma tu mowy o żadnej Świętej Trójcy. Jedyny Bóg bowiem, sam jest Świętym Duchem. Formuła chrzcielna o treści: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, która sugeruje trójosobowego Boga, pojawiła się dopiero w IV wieku. W Encyklopedii katolickiej wydanej przez KUL w roku 1976, tom trzeci, na stronie 354, pod hasłem „chrzest”, czytamy następująco.

• „… obecnie teologowie biblijni przyjmują, że formuła trynitarna, ma charakter redakcyjny… Dalsza część cytatu wyjaśnia, iż w kwestii chrztu, Pan Jezus miał zaznaczyć jedynie: „udzielajcie im chrztu w imię moje,” tzn. na mój rozkaz i w mojej mocy, by odróżnić swój chrzest od chrztu Jana Chrzciciela.”

Obecne sformułowanie, pojawiło się dopiero w roku 367. (Patrz: Przypis w Biblii Aland/Nestle Nowum Testamentum). Kościół rzymski więc, wypaczył podstawy nauki o Bogu tak, by zgodnie z wolą i polityką Cesarzy, a zarazem na przekór Słowu Boga, zasugerować światu kłamstwo, jako rzekomo Świętą Trójcę. Niejaki Ewald Frank z Krefeldu, w Okólniku z grudnia 2009r. na stronie 19, pisze wprost:.

• „U Mateusza , w rozdziale 28, wers 19, w oryginale jest napisane: <<Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w Moje imię. (onto onomati mou)>>

Nie bez powodu też, rzymsko-katolicki ksiądz, prof. Józef Kudasiewicz, w swej pracy: „Jak zrozumieć Pismo Święte”, (Wydawnictwo KUL, Lublin 1987, w części III o tytule: „Jezus historii, a Chrystus wiary”, na stronach 106 i 107), przyznaje iż:.

• „należy odróżnić autentyczne, pierwotne słowa Pana o treści: (ipsissima verba Jesu), od elementów interpretacyjno redakcyjnych„.

Nauka o Trójcy więc, jest z gruntu kłamliwa. Do Świętych Pism bowiem, nie wolno jest nam nic dodać, ani nic z nich ująć. Biblia przestrzega, że co jest nadto, to pochodzi od Złego. Trójca zaś, jest nauką przeciwną do tej, którą dał nam jednoosobowy Bóg. Kto wierzy w Trójcę, ten oznaczony jest tak zwanym: „piętnem Bestii”. Pisałem już, że obecnie, jako JEDNO z Ojcem, Chrystus jest Bożym Duchem Ożywiającym. W głębokościach Bożej tajemnicy, Duch Chrystusa jest właśnie Świętym Duchem, a więc naszym Pocieszycielem, który aż do skończenia świata mieszka w Bogu wierzących. On sam, dotyka mających wiarę w Jego Syna, a także sam napełnia ich, oraz namaszcza ich własnym Duchem. Pan Jezus bowiem, który odszedł do Nieba, powiedział przecież tajemniczo:.

• A oto JA JESTEM z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Ewangelia Mateusza, rozdział  28, wers 20.

Przez Chrystusowego Ducha więc, Bóg wciąż jest ze swoim ludem. Aby wniknąć w zrozumienie tego, kim jest Duch Boży, który jest naszym Pocieszycielem, wnikliwie przeanalizuj następujące wersy:.

• Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy.
• Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na [skutki] grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia.
• A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa <Jezusa> z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. List do Rzymian, rozdział 8, wersy 9-11.

Teksty te kryją w sobie bardzo ważną tajemnicę, której rysy zaznaczyłem tu tłustym drukiem. Przede wszystkim dowiadujemy się z nich, że Duch Boży, który jest naszym Pocieszycielem, mieszka w Bogu wierzących. On sam jest Duchem Chrystusowym. W wersie 10 zaś, o tym samym Duchu czytamy wprost, że jest On Chrystusem, który jak już wiemy, zgodnie z Jego zapowiedzią, będzie z nami aż do skończenia świata. Wers 11 zaś szokuje, zwłaszcza wierzących w Trójcę, gdyż otwarcie mówi, że ten właśnie Chrystus, który jako Duch Boży mieszka pośród nas, wzbudził Chrystusa z martwych. Chrystusem więc, nazwany jest tu nie tylko Syn, lecz także i przede wszystkim sam Bóg Ojciec, który jako Święty Duch, nazywany tu przez Słowo Chrystusem, wtórnie ożywił swojego Syna. Prawda, że brzmi to nieco dziwnie i tajemniczo? Duch Chrystusa bowiem, to Duch Odwieczny, a więc sam Bóg. Przytoczę tu jeszcze inny przykład o prorokach, do którego nawiązuje Apostoł Piotr. Pisze On:.

• Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia (przeznaczone) dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienia. Pierwszy list Piotra, rozdział 1, wers 11.

Duch Chrystusa Ojca był zawsze, a więc nieskończenie daleko przed Chrystusem Synem, który w istocie swej nie jest drugim Bogiem, lecz jest wszechmogącym Słowem jedynego Świętego Ojca. Patrz: Ewangelia Jana, rozdział 17, wers 11. O Mojżeszu, który na rozkaz Boga wyprowadził Jego lud z Egiptu, czytamy że:.

• wolał on raczej cierpieć z ludem Bożym, niż używać przemijających rozkoszy grzechu.
• Uważał bowiem za większe bogactwo znoszenie zniewag dla Chrystusa, niż wszystkie skarby Egiptu, gdyż patrzył na zapłatę. List do Hebrajczyków, rozdział 11, wersy 25 i 26.

Mojżesz więc służył Bogu, a w Nowym Testamencie okazało się, że służył Chrystusowi. To są po prostu objawienia, których nie wolno jest odrzucać. O Hebrajczykach, czytamy też:

• wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy
• i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej Skały, a ta Skała – to był Chrystus. Pierwszy list do Koryntian, rozdział 10, wersy 3 i 4.

Nie można się więc upierać przy tym, że miano i imię Chrystusa odnosi się wyłącznie do Syna, oraz że dotyczy ono  czasu, od którego On pojawił się na ziemi. Bowiem nie o Synu, który w pierwiastku swym był Słowem, później ludzkim ciałem, a obecnie jest jedno z Duchem Ożywiającym, lecz właśnie o Bogu Ojcu napisano:

• Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki. List do Hebrajczyków, rozdział 13, wers 8.

Powyższy tekst więc, odnosi się nie tyle do Syna, jak to mniema wielu, lecz przede wszystkim do Ojca, u którego nie ma żadnej przemiany, ani cienia zmienności. List Jakuba, rozdział 1, wers 17. W zależności od woli Boga, Jego Słowo może mieć przejawy zewnętrzne. Przytoczonym już przykładem może być nie tylko ramię Boga, Jego ręce, czy Syn Człowieczy, lecz także  miecz obosieczny, wychodzący z ust Wszechmogącego. Patrz: Apokalipsa, rozdział 19, wers 15; porównaj:  List do Hebrajczyków, rozdział  4, wers 12. W odróżnieniu zaś, Bóg jest ponadczasowy i niezmienny. Jego miano Chrystusa i imię, także istniały zawsze. Okryte one były jednak tajemnicą, aż do czasu, gdy Bóg objawił swoje imię w swym Słowie, które przyszło do nas jako Pan Jezus. Dlatego napisano, że trwający w Chrystusie, jako członki Jego duchowego Ciała, trwają w Bogu Prawdziwym. Patrz: Pierwszy list Jana, rozdział 5, wers 20. Oczywiście, że chodzi tu o takiego Jezusa Chrystusa, którego Głową jest sam Bóg. Tajemnica dotycząca jednego tylko imienia Ojca i Syna, zapowiedziana była już w Starym Testamencie, gdzie znajdujemy zbiór odnośnych pytań. I tak czytamy:.

• Kto wstąpił do nieba i zstąpił? Kto zebrał wiatr w swoje garście? Kto wody owinął płaszczem? Kto krańce ziemi utworzył? Jakie jest jego imię? – A jakie Syna? Wiadomo ci może? Księga Przysłów, rozdział 30, wers 4.

Imię Boga, miało być przez Niego ogłoszone dopiero w Nowym Przymierzu.  Napisano w tej kwestii:

• dlatego lud mój pozna moje imię, zrozumie w ów dzień, że Ja jestem Tym, który mówi: Otom Ja! Księga Izajasza, rozdział 52, wers 6.

Do czasu biblijnego objawienia, wspólne imię Ojca i Syna było nieznane. Ty jednak wiedz to, że przede wszystkim, sam Wszechmogący jest Chrystusem. Jego Słowo zaś, jak poucza Biblia, jest także jedynym widzialnym Obrazem Boga niewidzialnego, a wystąpiło Ono w Jego imieniu i pod Jego imieniem, a więc jako sam Najwyższy, którego niebiosa niebios nie mogą ogarnąć. Dlatego, gdy Wszechmogący Chrystus przyjdzie po swój lud, wszelkie oko rozpozna w Nim widzialny Obraz niewidzialnego Boga, którego przybiliśmy do krzyża wraz z Jego Synem. Apokalipsa, rozdział 1, wersy 7 i 8. W czasie misji na ziemi bowiem, Duch Ojca napełniał ciało Syna. Przez usta Syna także przemawiał On, (patrz: List do Hebrajczyków, rozdział  1, wersy 1 i 2), a także czynił cuda przez Jego ręce. Nie bez powodu, do Filipa Pan Jezus powiedział:.

• Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł.
• Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Ewangelia Jana, rozdział 14, wersy 10 i 11.

Nieco dalej, w wersie 13 czytamy, że Ojciec ma być uwielbiony W SYNU, a więc w swoim jedynym widzialnym Obrazie, którym jest Syn.  Nie bez powodu napisano:

• Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi,
• aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Ewangelia Jana, rozdział 5, wers 23.

Bogu oddaje się cześć poprzez Syna i Jego imię. Dlatego bardzo ważne jest, abyśmy wierzyli w imię Syna tak, aby wzywać Ojca poprzez imię Syna. W kwestii tej, o Słowie Boga i Jego imieniu napisano:

• Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego. Ewangelia Jana, rozdział 1, wers 12. W innym miejscu czytamy:.
• Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma w sobie świadectwo Boga, kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył świadectwu, jakie Bóg dał o swoim Synu. (o swoim Słowie).
• A świadectwo jest takie: że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu.
• Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego, nie ma też i życia.
• O tym napisałem do was, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne. Pierwszy list Jana, rozdział 5, wersy 10-13.

Przez wzgląd na tajemnicę Bożą napisano, że życie wieczne jest w Chrystusie. Chrystianie zaś to ci,

• Którzy właśnie… zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie, i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego (Pana). Pierwszy list do Koryntian, rozdział 1, wers 2.

Trwając w Chrystusie, oraz poprzez Jego imię, wzywamy imienia Jego Głowy, którą jest sam Bóg. Imię Pana Jezusa Chrystusa bowiem, dotyczy nie tylko Bożego Ciała, w którym trwamy, lecz także do Jego Głowy, która wieńczy Chrystusową strukturę. Dlatego właśnie, wg Świętych Pism, które objawiają wszelką tajemnicę Bożą, nie da się wezwać większego imienia, jak imię Pana Jezusa Chrystusa. Na jego dźwięk, zegnie się wszelkie kolano nieba i ziemi. List do Filipian, rozdział 2, wersy 9 i 10. O Bogu napisano:.

• … gdy wskrzesił Go (Syna) z martwych, posadził Go ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. List do Efezjan, rozdział 1, wersy 20 i 21.

Chociaż brzmi to nadzwyczaj tajemniczo i dziwnie, to z wersów tych wynika, że nie da się wezwać większego imienia, jak imię Pana Jezusa Chrystusa. O nadzwyczajnym i jedynym zbawczym imieniu Bożego Syna czytamy:.

• I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. Dzieje Apostolskie, rozdział 4, wers 12.

Zbawienie jest wyłącznie w Bogu, w którym mamy trwać przez Chrystusowe Słowo, i w Jego imieniu, a nie w jakichś imionach pomniejszych. Dlatego Bóg oświadcza:.

• Ja Pan, tylko Ja istnieję i poza Mną nie ma żadnego innego Zbawcy. Księga Izajasza, rozdział 43, wers 11.

Jeśli o Bożym Synu Słowie mówi się jako o Zbawcy, to tylko dlatego, że w imieniu Ojca wykonał On odnośną Jego wolę. Zbawił nas jednak sam Ojciec, którego Boża wola dokładnie wypełniła się. Napisano bowiem w tej kwestii:.

• Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał Życie wieczne. Ewangelia Jana, rozdział 3, wers 16.

Niektórym wydaje się to nienormalne, lecz my wierzymy Bogu, że imię Jego Syna jest własnym imieniem Boga, które objawił nam Pan Jezus. W proroczym nawiązaniu do Nowego Przymierza, Bóg oświadczył:.

•  imię moje święte ogłoszę pośród mego ludu izraelskiego; nie pozwolę już bezcześcić świętego mojego imienia w przyszłości, aby narody pogańskie poznały, że Ja jestem Pan, Święty w Izraelu. Księga Ezechiela, rozdział 39, wers 7.

Ogłoszenie, o którym tu mowa, to wieść nowa. Ogłasza ono bowiem imię, które dotąd było nieznane.  Na nic więc zda się, wzywanie imion używanych wcześniej. Nie bez powodu też, modląc się do Ojca, Pan Jezus powiedział:.

• Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali Słowo Twoje.
• Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś,(włącznie z imieniem – przypis mój), pochodzi od Ciebie.
• Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ewangelia Jana, rozdział 17, wersy 6-8.

Ponieważ Słowo Boga, które objawiło się jako Jego Syn, jest jedynym widzialnym Obrazem niewidzialnego Ducha Boga, którego niebiosa niebios nie mogą ogarnąć, więc każdy kto widzi Syna, ten także widzi Ojca. Kto zaś słyszy imię Syna, ten słyszy imię Wszechmogącego. Chociaż w Nowym Testamencie nie znaleziono innego imienia, jak imię Pana Jezusa Chrystusa, to niektórzy sobie je po prostu wymyślili. Samowolnie nazwali oni Boga Jehową, po czym ogłosili to imię, jako imię objawione wybranym.  Jest to poważne nadużycie, które nie ma nic wspólnego z Biblią prawdziwą, ani też wybraniem. Swoje Biblie, ludzie ci przekręcili tak, że w wielu miejscach Nowego Testamentu, w zamian imienia Pana Jezusa Chrystusa, powstawiali własny, zbudowany na tetragramie JHVH wymysł. Jest to działanie niedopuszczalne, które sprawia, że sami oni wierzą fałszywie, a nadto zwodzą innych ludzi.

Pan Jezus powiedział: „Objawiłem imię Twoje ludziom, których mi dałeś ze świata. Nie przypomniał więc On imienia, które Żydzi zapomnieli, ani też go nie powtórzył tym, którzy je znali, lecz objawił. To zaś, wskazuje na wieść nową, gdyż do tamtego czasu nieznaną. Ty jednak, uwierz Pismu Świętemu, które jest Słowem jedynego Boga, przez które to Słowo wszystko się stało, i które przejawiło się jako Jego jedno-rodzony Syn, że Jego imię zostało objawione właśnie w Słowie jedynego Świętego, który jest Duchem. Pamiętaj więc, że imię Pana Jezusa Chrystusa, to przede wszystkim imię wszechmogącego Boga, który objawił się Mojżeszowi, jako JESTEM. Księga Wyjścia, rozdział 3, wers 14. Przez usta Pana Jezusa zaś, Bóg mówił: „Jeśli nie uwierzycie, że Ja JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich”. Ewangelia Jana 8, wers 24. Nie wzywaj więc bez potrzeby imienia Boga, które objawiło się w Słowie Chrystusa Wszechmogącego. Na dobry początek, poprzez chrzest zanurzający w wodzie, daj się ochrzcić w imię Pana Jezusa Chrystusa. Zawsze módl się do Ojca, lecz zwracaj się do Niego z wiarą poprzez imię Syna. Przyjmij także Boży Dekalog i wytrwaj w Jego sprawiedliwości, a będziesz miał Ojca i Syna. Życzę Ci Bożej mądrości, a więc dobrego zrozumienia tych ważnych dla życia wiecznego zagadnień, oraz podjęcia właściwych decyzji. Amen!

Grom