Klucz do analizy: 1:8
Główna myśl: Zapisana w Ewangeliach działalność, którą Jezus rozpoczął, była i jest dokonywana przez Niego przez Ducha.
Klucz do zwiastowania: 1:1.
Ta druga księga Łukasza jest kontynuacją jego opowiadania w Ewangelii o powstaniu chrześcijaństwa. W „Dziejach” Duch Święty kontynuuje ziemską służbę Pana Jezusa, który wstąpił do nieba, wprowadzając Jego naśladowców we wszelką prawdę (Jan.16:13) i rozprzestrzeniając Królestwo Boże na ziemi. Tak jak w Ewangeliach Syn Boży objawiał i wielbił Ojca, tak też w księdze Dziejów Apostolskich Duch Święty objawia i uwielbia Syna. Duch Święty wymieniany jest tu ponad 70 razy; Jego wpływ, potęga i praca odczuwane są od początku do końca księgi.
Przeznaczeniem obu ksiąg Łukasza jest przedstawienie zwycięskiego marszu dobrej nowiny o Chrystusie z Jeruzalemu przez Antiochię do stolicy starożytnego świata – Rzymu. W Ewangelii widzieliśmy, jak nastawiony przez faryzeuszów Izrael odrzucił Chrystusa; w Dziejach Apostolskich czytamy o tym, jak pewna liczba Żydów w Jeruzalemie odpowiedziała na wezwanie Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy i utworzyła, na kamieniu wiary tego apostoła, pierwszy zbór chrześcijański, fundamentem którego był, jest i będzie odrzucony przez budowniczych kamień węgielny – (Ef.2:20) Pan Jezus Chrystus. Przez tego samego Piotra Pan wkrótce otworzył wejście do Swojego światowego Kościoła też dla pogan (Dz.10), a z pośród prześladowców chrześcijaństwa wyniósł, w osobie Saula z Tarsu, gorliwego apostoła pogan. Działalności Saula (Pawła) poświęcona jest cała druga część księgi: rozdziały 13–28, gdy we wcześniejszych rozdziałach widzimy w centrum wydarzeń apostoła Piotra. Druga część księgi prawdopodobnie powstała z notatek podróżniczych Łukasza, towarzyszącemu Pawłowi w jego misyjnej podróży, gdyż opowiadanie nie jest już w trzeciej osobie, lecz w pierwszej: „my”…
Księga Dziejów Apostolskich nie daje nam pełnej historii działalności innych apostołów, żeby nie zatrzymywać naszej uwagi na ludziach; jej celem jest pokazanie, jak Pan tworzył Swój Kościół z małych, niezależnych jedna od drugiej, społeczności żydowskich i pogańskich, i jak rosły oraz umacniały się one, prowadzone przez Ducha Świętego pod przywództwem Chrystusa Zbawiciela i opieką Jego gorliwych uczniów.
Źródło: „Mały PORADNIK BIBLIJNY”
Praca pastora B. Götze
